صدور و انتقال آلودگی

قوانین متعدد، اسناد و معاهدات کثیر بین المللی در سطوح مختلف در حقوق محیط زیست به وجود آمده اند و به جنبه های مختلف از محیط زیست پرداخته اند. حقوق محیط زیست همیشه و همواره در یک تلاش و مبارزه مستمر برای حل معضل آلودگی بوده، با منشأ آن مبارزه کرده، میزان آن را معین نموده است و همیشه به دنبال یافتن راه حل بوده است. چالش های متنوع و متکثر زیست محیطی سیاره ما را احاطه کرده است. گسترش آلودگی ها و حرکت آن از مناطق تحت صلاحیت یک کشور به مناطق خارج از آن نشان دهنده وابستگی متقابل اجزای مختلف محیط زیست در مفهوم عام آن است و دیگر در این دیدگاه، محیط زیست تنها در محیط زیست یک ملت، محصور در یک سرزمین نخواهد بود چون غالب فعالیت های انسانی در یک کشور، ممکن است آثاری فراتر از کشور منشأ آن فعالیت داشته باشد. کشفیات علمی نکات مهمی را در حوزه محیط زیست اثبات نموده است. نکته اول یکپارچگی کره زمین است. آلودگی بخشی از کره زمین می تواند به بخش دیگری تسری پیدا کند. آلودگی آب باعث آلودگی خاک می شود. نکته دوم این است که آلودگی ماهیتاً مرزگذر است و مرز نمی شناسد. پرندگان، آب ها، جریانات جوی، ناقل آلودگی اند. و بالاخره نکته سوم، تأثیر انواع آلودگی بر یکدیگر است. و باید بر این نکات، موضوعی به نام انتقال و صدور آلودگی را نیز افزود که می تواند یکی از موضوعات مهم و نگران کننده جامعه بین المللی باشد. به عبارتی صدور و انتقال آلودگی موضوع می افزاید، یعنی علاوه بر اشاعه و نشر آلودگی به لحاظ ویژگی های یکپارچگی زیست کره و ماهیت خود آلودگی که هرگز نمی تواند ساکن و بی تحرک باشد، جابه جایی، انتقال و صدور مواد آلاینده به قصد اینکه از منشأ آن دور شده و به نقطه دیگر منتقل شود و یا اینکه بدون وجود چنین قصدی، آلودگی با دخالت عامل انسانی به همراه منشأ آن، به نقاط دیگر منتقل می شود، واقعیتی انکارناپذیر است. بنابراین تبیین مفهوم و خاصه مقایسه آن با آلودگی های فرامرزی بسیار ضروری است.