فناوری اطلاعات مکانی

  تجربه مدیریت کلانشهرهای جهان، نشان می دهد، روش های سنتی، که محدود به مدیریت تغییرات کالبدی و خدماتی شهرها می شد، پاسخگوی نیازهای کلانشهرهای امروزین نبوده و این مهم، جویای نگاهی نوین است. در چنین هنگامه ای، تصمیم مدیریت شهری برای بهره گیری از رهیافت مدیریت دانش بنیان، گریزناپذیر بوده و هوشمندسازی و دسترسی به اطلاعات جامع و مناسب، بخش حیاتی این رهیافت است. در همین راستا توسعه و کاربرد ابزارهای تحلیل فضایی در مطالعات شهری رشد چشمگیری در یک دهه اخیر داشته است. در برخی از پژوهشها که حجم داده ها زیاد است و توزیع و یا پراکندگی آنها در فضا پیچیده تر است استفاده از تحلیلهای فضایی نسبت به تحلیل های صرف آماری می تواند در افزایش دقت نتایج کمک زیادی نماید.  لذا پژوهش پیش رو  به دنبال مرور یک تجربه در خصوص روش به کارگیری داده های مکانی و تحلیل های مربوطه در یکی از بزرگترین پژوهشهای اجتماعی شهرداری تهران میباشد. نتایج  بهره گیری از فناوری اطلاعات مکانی در طرح رصد کیفیت زندگی شهروندان تهرانی، علاوه بر داشتن اعتبار آماری لازم در خصوص پیش بینی مقادیر شاخص های کیفیت زندگی در کلیه محدوده های شهری، توانست با همپوشانی لایه های اطلاعاتی، میزان تطابق ابعاد عینی و ذهنی کیفیت زندگی شهروندان تهرانی را به خوبی نشان داده که از این طریق گام بزرگی در کاربرد تحلیل های اجتماعی برای تصمیم گیر های مدیریت شهری برداشته شده است.