مدیریت تداوم کسب وکار

هدف از پژوهش حاضر واکاوی عوامل مؤثر بر ایستار اعضای شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم وفناوری استان کرمان نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار بوده که با فن پیمایش انجام گرفت. جامعه ی آماری نیز مشتمل بر تمام اعضای شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم وفناوری استان کرمان (1630N=) نفر بود که حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و طبق روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی با انتساب متناسب، 218 نفر (شرکت های دانش بنیان کشاورزی و غیرکشاورزی) انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود، که برای تعیین روایی آن از پانل متخصصان استفاده شد. همچنین به منظور سنجش پایایی ابزار تحقیق با انجام مطالعه راهنما خارج از نمونه مورد مطالعه، ضرایب آلفای کرونباخ بین 67/0 تا 94/0 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که شرکت ها از روحیه کارآفرینی بالایی برخوردارند به گونه ای که اعضاء، با مسئولیت پذیری، تمایل به انجام فعالیت های گروهی را دارند. یافته ها همچنین نشان دهنده ریسک پذیری متوسط اعضای شرکت ها است. شرکت ها از نظر ایستار نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار متوسط رو به بالا هستند. به لحاظ ویژگی های محیطی نیز نتایج نشان داد که شرکت ها از نظر خلق محصول جدید وضعیت مطلوبی داشته؛ اما از لحاظ فرآیند توسعه محصول در حد متوسط بوده اند؛ همچنین از نظر هوش رقابتی در حد متوسط رو به بالایی هستند. یافته ها از نظر عوامل زمینه ای نشان داد که فضای کسب وکار برای شرکت ها چندان مطلوب نیست. از سوی دیگر، سیاست های دولتی نیز برای شرکت های دانش بنیان در حد مطلوبی ارزیابی نشد. در نهایت، طبق نتایج رگرسیون چندمتغیره، پنج متغیر هوش رقابتی، فضای کسب وکار، خلق محصول جدید، ریسک پذیری و سیاست های دولتی، جمعاً 58 درصد از تغییرات ایستار اعضای شرکت ها نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار را تبیین کردند.