گروه های امدادی

سرعت عمل گروه های امدادی و در رأس آن ها آمبولانس های بین شهری نقش بسیار مهمی در کارایی آن ها در حین حوادث غیرمترقبه دارد. در این راستا مسیریابی بهینه این گروه ها به منظور پوشش بیشینه مراکز جمعیتی ضروری به نظر می رسد. بدین منظور استفاده از هوش مصنوعی و اصطلاح الگوریتم های مسیریابی نوین، و بومی سازی آن در بخش شهری و بین شهری با توجه به وسعت و گستردگی شهرها، می تواند در ساماندهی مدیریت شهری و امدادرسانی کارآمد باشد. بنابراین هدف این تحقیق استفاده کاربردی از الگوریتم اجتماع مورچه ها به منظور مسیریابی بهینه و کمینه سازی مسافت طی شده می باشد. در این تحقیق مطالعه موردی بر روی بالغ بر 29 نقطه شهری و روستایی به مرکزیت شهر پارس آباد در محیط متلب انجام گرفته و در محیط GIS نمایش داده شده است. مدل ارائه شده در این مقاله، علاوه بر مسئله موردبررسی می تواند به منظور مسیریابی بهینه توزیع کالاهای اساسی به هنگام وقوع بحران های طبیعی و انسانی، مسئله ترافیک و غیره مورداستفاده قرار گیرد. لازم به ذکر است که در الگوریتم پیشنهادی برای انتخاب تصادفی همسایگی ها از روش Rolette wheel Selection استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به وسعت کم منطقه موردمطالعه، زمان و کیفیت دستیابی به مسیر بهینه در الگوریتم اجتماع مورچه با زمانی برابر با 0.19 میلی ثانیه بهینه تر از روش تجربی محاسبه شد. همچنین به دلیل وجود بانک داده های مکانی و اعمال آن در الگوریتم مورچه ها، زمان رسیدن به محل حادثه توسط آمبولانس ها نیز با فرض حرکت 30 مورچه، برای الگوریتم اجتماع مورچه ها وحالت تجربی به ترتیب 19 دقیقه و 45 ثانیه و 27 دقیقه و 15 ثانیه محاسبه شد.

مقدمه: با توجه به این که گروه های امدادی، در تمام فازهای مدیریت سوانح نقش مهمی ایفا می کنند، افزایش آگاهی این گروه ها سبب مشارکت بیش تر در کاهش سوانح می شود. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی میزان آگاهی گروه های امدادی نسبت به علایم هشدار دهنده نصب شده روی ماشین های سنگین جاده ای می باشد. روش : این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل تمامی پرسنل گروه های امدادی (آتش نشانی، اورژانس، هلال احمر) مستقر در جاده های قزوین در سال ۱۳۹۴ بوده است که براساس گزارش های رسمی ۱۱۵ نفر بوده اند. در این مطالعه از روش تمام شماری (سرشماری) بهره گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش میزان آگاهی پرسنل امداد نسبت به علائم هشداردهنده استفاده شد. روایی (براساس فرمول اس اچ لاوشه معادل 82/0) و پایایی (ضریب آلفای کرونباخ 71/0) ابزار اندازه گیری محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک و نرم افزارSPSS نسخه 18 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متوسط درصد پاسخ های درست معادل 75/54 درصد بوده است. آتش نشان ها نسبت به سایر گروه ها از آگاهی بیشتری برخوردار بودند. به علاوه افراد با مدرک تحصیلی فوق دیپلم، با سابقه کاری کمتر از ۱۲ سال و سنین ۳۳ تا ۳۵ ساله نسبت به علایم هشداردهنده نصب شده روی ماشین های سنگین جاده ای آگاهی بالاتری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین تحصیلات و میزان آگاهی پرسنل گروه های امدادی نسبت به علایم هشداردهنده، تشویق کارکنان برای شرکت در مقاطع بالاتر دانشگاهی، برگزاری دوره های آموزشی بیشتر در زمینه علایم هشداردهنده و مقابله با شرایط اضطراری در حوادث جاده ای در افزایش میزان آگاهی پرسنل گروه های مؤثر می باشد