مصداق آیه مودت

امام حسن نخستین پسرى است که خداوند متعال به على بن ابی طالب و فاطمه زهرا(علیهما السلام)  عنایت کرد. او در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان، در مدینه (سال سوّم هجرت) دیده به جهان گشود. پس از تولدش، جد بزرگوارش رسول الله(ص) که او را ادامه وجود خویش و ادامه رسالت های بزرگ پیامبران الهی شمرد، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. هم وزن موى سرش (که کمی بیش از یک درهم بود) نقره به مستمندان داد. پیامبر(ص) نام او را حسن گذاشت و این نام در جاهلیت سابقه نداشت. او مصداق آیه مودّت بود، در آیه مباهله حضوری عینی و چشمگیر داشت و صلحش عزت بخش تاریخ اسلام شد.