معماری مساجد معاصر

در مقاله حاضر با هدف مطالعه رویکرد معماران جهان معاصر اسلام به الگوی طراحی و ساخت مساجد در نقاط مختلف جهان، پنج مورد از مساجد معاصر که در فاصله سال های 1347تا 1398ه.ش ساخته شده اند، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است تا برای این پرسش ها پاسخی یافت شود که معماران معاصر تا چه اندازه از شیوه های سنتی معماری مساجد بهره جسته اند؟ و تا چه حد از خلاقیت خود یا الگوهای هنری معاصر استفاده کرده اند؟ و در صورتی که سنت ها را کنار گذاشته و به خلاقیت خود تکیه کرده اند، چه ایده های نوینی را جایگزین سنت ها کرده اند. تا کارکرد اجتماعی و معنوی مسجد همچنان محفوظ بماند؟ در مطالعه حاضر الگوی طراحی مساجد «جندی شاپور اهواز»، مسجد «شیخ بن زائد ابوظبی»، مسجد «مرعشی مصر»، مسجد جامع «کلن»، مسجد ولیعصر تهران» مورد مطالعه قرار گرفته اند. در هریک از آنها رویکرد معمار و پیشنهادات طراح برای جایگزینی فرم های نو و همچنین موفقیت یا عدم موفقیت هریک از آنها در کارکرد بصری و معنوی بنای مسجد بر مبنای بایدها و نبایدهای طراحی مساجد اسلامی مطالعه شده است. اطلاعات پژوهش از طریق مطالعه کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده و اطلاعات حاصله به روش توصیف و تحلیل مورد دقت قرار گرفته اند.