واگرایی در نگارش

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل واگرایی در نحوه نگارش نام سازمان ها و مراکز پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و تأثیر آن بر جامعیت نتایج بازیابی شده در پایگاه تامسون رویترز نوشته شده است. روش: این پژوهش از نوع کاربردی است و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه پژوهش را کلیه مدارک نمایه شده سازمان ها و مراکز پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری طی سال های 2000 تا 2016 میلادی تشکیل می دهند. در مجموع 403 صورت نگارشی برای 25 سازمان بررسی شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد برای هر سازمان یا مرکز پژوهشی به طور میانگین 16 صورت نوشتاری مختلف وجود دارد. همچنین، سرنام، غلط املایی، اختصار، جابه جایی کلمات، فاصله گذاری، تغییر نام سازمان ها و رعایت نکردن الگوی واحد در نگارش، عمده دلایل واگرایی شمرده می شوند. علاوه بر این، در تمامی سازمان ها و مراکز پژوهشی، به استثنای دو مورد، واگرایی در نگارش وابستگی سازمانی بر روی جامعیت نتایج تأثیر منفی گذاشته است. نتیجه گیری: با توجه به آشفتگی و نبود وحدت رویّه مشاهده شده در درج وابستگی سازمانی و تأثیر منفی ای که این عامل بر  بازیابی نام  سازمان ها و مراکز پژوهشی و رتبه بندی آنها در نظام های رتبه بندی بین المللی و موارد جز آن می گذارد، انجام اقدام هایی با هدف یکدست ساختن وابستگی های سازمانی ضروری به نظر می رسد. در این راستا، تعیین وابستگی سازمانی استاندارد توسط سیاست گذاران هر سازمان و الزام پژوهشگران و نویسندگان به استفاده از وابستگی سازمانی ازپیش تعریف شده، مهم ترین راهکار پیشنهادی است.