کانون های صوفیان

هدف پژوهش : هدف این پژوهش  بررسی کارکرد آموزشی و کتاب پردازی صوفیان به عنوان کانون های استنساخ در دوره های مختلف تاریخی و نحوه و میزان پراکندگی وتنوع آن مراکز وگرایش موضوعی آنهاست. روش پژوهش : این تحقیق به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی _ تحلیلی انجام شده است؛ به این نحوکه اطلاعات اولیه استخراج شده از فهرست ها در چک لیست درج  و سپس اطلاعات مطابق با پرسش های تحقیق دسته بندی و در جدول ها ارائه شده و در آخر نتایج به دست آمده تحلیل و بررسی گردیده است. جامعه آماری پژوهش: جامعه آماری تحقیق تعداد 300.000 نسخه خطی فهرست شده در کتابخانه های ایران  منتشر شده در 34  مجلد فهرستگان نسخه های خطی ایران (فنخا) است. اصالت اثر: تاکنون درباره کارکرد آموزشی مراکز مرتبط با صوفیان به عنوان کانون های استنساخ کتاب های خطی با استناد به نسخ خطی موجود در کتابخانه های ایران یا هر کشور دیگر، پژوهشی انجام نشده است. یافته های پژوهش : نخست،کتابت در مراکزی با عنوان «خانقاه» وسپس «زاویه» بیشتر از مراکز دیگر صوفیان بوده و بیشتر نسخه های کتابت شده در خانقاه ها مربوط به ایران و سپس مصر است. دوم، بیشترین فراوانی موضوعیِ نسخه های کتابت شده در کانون های صوفیان، مربوط به عرفان و تصوف و سپس دیوان شعرا، فلسفه و منطق است. سوم، بیشترین فراوانی کتابت نسخه های مورد پژوهش در قرن هشتم ه .ق و سپس در قرن نهم و کمترین آن مربوط به  قرن هفتم ه .ق است. چهارم، بیشتر نسخه های تألیف شده در کانون صوفیان در زاویه ها وخانقاه ها بوده است.