جوانان دانشجو

هدف: پژوهش حاضر به دنبال دستیابی به مدل تحلیلی شکل گیری هویت اجتماعی جوانان بود. مسئله اصلی پژوهش که در نمونه 445 نفری انتخاب شده با روش احتمالی طبقه ای از دانشجویان دانشگاه تهران بررسی شده است، این بود که آیا ضعف کارکردی نظام اجتماعی در جامعه، بر میزان پایین شکل گیری هویت اجتماعی جوانان دانشجو اثرگذار بوده است؟ روش: روش پژوهش، پیمایشی و کمّی بود که علاوه بر استفاده از روش اعتبار سازه ای(تحلیل عامل و پیش آزمون) از روشهای کیفی اعتبار محتوایی و مصاحبه به همراه پرسشنامه نیز بهره برده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته تبلت-محور با روایی و پایایی تأییدشده با آلفای کرونباخ بوده و داده ها با آزمونهای تی تک نمونه ای و فریدمن تجزیه وتحلیل شده است. یافته ها: میزان پایین شکل گیری هویت اجتماعی جوانان دانشجو نسبت به نظام اجتماعی، در اثر ضعف تأثیرات کارکردی نظام اجتماعی در برساخت هویت اجتماعی بوده است. نتیجه گیری: نتیجه پژوهش، منجر به ارائه مدل کاربردی شکل گیری هویت اجتماعی تحت تأثیرات کارکردی نظام اجتماعی به همراه شاخصهای سنجش و آزمون میدانی آن و تأیید فرضیه اصلی شد.

این پژوهش به مطالعه چگونگی رابطه اینترنت و پیوندهای اجتماعی در شبکه گفتگوی مرکزی جوانان دانشجو پرداخته است. در این پیمایش، 404 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شیراز در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به سئوالات پرسشنامه پاسخ داده اند. چارچوب نظری مطالعه، ترکیبی از نظریات گرانووترو، بری ولمن و هایثورنث ویت در باب پیوندهای قوی و ضعیف و شبکه های اجتماعی افراد بوده است. به منظور مطالعه دقیق تر چگونگی رابطه اینترنت و شبکه گفتگوی مرکزی دانشجویان، دو بعد استفاده تعاملی (تعاملات برخط) و غیرتعاملی(استفاده عمومی) از یکدیگر متمایز شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که پیوندهای موجود در شبکه گفتگوی مرکزی افراد بیشتر از نوع پیوندهای قوی بوده است تا ضعیف؛ و شبکه آنها از دامنه (تنوع) کمی برخوردار بوده است. در مجموع، زنان، افراد متاهل، دانشجویان مقطع دکتری و طبقه متوسط دارای بیشترین پیوندهای قوی به نسبت دیگران بوده اند. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده های تعاملی از اینترنت با پیوندهای قوی؛ و استفاده های غیرتعاملی با پیوندهای ضعیف موجود در شبکه گفتگوی مرکزی همبستگی مثبت و معنادار دارد. همچنین اینترنت توانسته است دوستان مجازی افراد را افزایش دهد که از نوع پیوندهای ضعیف خارج از شبکه گفتگوی مرکزی هستند. اما هیچ کدام از ابعاد اینترنت با اندازه شبکه گفتگوی مرکزی و دامنه شبکه رابطه معنا دار نداشته است. در مجموع به نظر می رسد که اینترنت تغییری در ساختار شبکه مرکزی افراد بوجود نیاورده و افراد اعضاء شبکه گفتگوی مرکزی خود را از طریق اینترنت انتخاب نمی کنند؛ بلکه اینترنت بیشتر وسیله ای است برای در تماس بودن با پیوندهای از قبل موجود در شبکه گفتگوی مرکزی جوانان.