جعفر شهیدی

ترجمه نهج البلاغه علی اصغر فقیهی، از کتاب های دینی، ادبی و تعلیمی ارزنده روزگار ماست. این کتاب، نخستین بار در سال 1374 منتشر شد. ب هتصریح خود استاد، هشت سال، مصروف کار ترجمه و چهار سال، در کار اصاح، بازخوانی، ویرایش و تصحیح مطبعی آن گردیده است. نگارنده در سطور پیش رو، تاریخچه ای از زندگ ینامه، آثار و قدرت نویسندگی و ترجمه فقیهی، شیوه و روش ترجمه استاد را به شیوه مبسوط مورد وا کاوی و بررسی قرار داده است. نویسنده در ادامه، علت نادیده انگاشتن ترجمه فقیهی را بدین سبب م یداند که ترجمه مذکور درزمانی روانه بازار نشر شد که ترجمه نهج البلاغه استاد شهیدی، آواز های بلند یافته بود. از این رو، فقر ههایی از ترجمه استاد شهیدی را که بعضی ناقدان سزای خرد هگیری دانست هاند، یاد کرده و با ترجمه فقیهی سنجیده است.

بدون شک نقد ترجمه یکی از مهم ترین زمینه های مطالعات ترجمه است که امروزه توانسته جایگاه خود را در میان پژوهش های علمی باز کند. با تکیه بر همین مسئله، پژوهش حاضر در نظر دارد تا به عنوان یکی از اولین پژوهش هایی که الگوی نقد ترجمه کاترینا رایس را مد نظر قرار می دهد، ترجمه جعفر شهیدی از نامه بیست و هشتم نهج البلاغه را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به دنبال جوابی برای این پرسش باشد که این ترجمه چقدر در نقش و گونه متن و همچنین عناصر درون و برون زبانی دارای تعادل است؟ مهم ترین نتایج این پژوهش که با روش توصیفی - تحلیلی نوشته شده است، مشخص می کند که نقش غالب متن مبدأ و گونه آن در خلال ترجمه دچار تغییر جدی شده است، همچنین مواردی از عدم تعادل در سطوح واژگان، دستور، معانی و سبک وجود دارد که بیشتر تحت تأثیر عناصر برون زبانی رخ نمایی کرده است.