نظام نوشتاری فارسی

در تهیه سامانه های برچسب گذاری اجزای کلام در زبان فارسی، بررسی ساخت واژی اسم ها و صفت ها از دو نظر حائز اهمیت است: 1- اگر کلمه ای قبلاً در پیکره آموزشی ظاهر نشده باشد، نمی توان از پیکره آموزشی اطلاعات دقیقی راجع به آن کلمه به دست آورد . بنابراین، اگر در یک پیکره متنی فارسی، کلمه ای در واژگان حضور نداشته باشد (کلمه خارج از واژگان)، نمی توان برچسب های مربوط به کلمه را بازیابی کرد. در این صورت، برچسب کلمه را تنها می توان با توجه به شکل کلمه (انواع پیشوندها و پسوندهایی که به کلمات متصل می شوند) یا بافتی که کلمه در آن ظاهر می شود، یا هر دو، حدس زد. 2- زبان فارسی ظرفیت بالایی برای ساخت هم نگاره های جدید که از ساخت واژه فارسی نشأت می گیرند، را نیز دارد بنابراین، بررسی ساخت واژی اسم ها و صفت ها، به منظور تفکیک آن ها از هم ضروری به نظر می رسد، زیرا اکثر صفت ها در بافت های گوناگون، با صورت نوشتاری یکسان، می توانند برچسب «اسم» بگیرند. در تحقیق حاضرساخت واژه اسم ها و صفت ها در فارسی بررسی شده است. نظام نوشتاری زبان فارسی نیز مورد بررسی قرار گرفته است تا از این رهگذر بتوان به شناسایی انواع هم نگاره ها در زبان فارسی پرداخت. سپس، انواع هم نگاره ها در زبان فارسی مورد مطالعه قرار گرفته است و در نهایت از طریق جستجو به دو روش ماشینی و دستی، فهرست مبسوطی از هم نگاره ها از پیکره های "پیکره متنی زبان فارسی"، "پایگاه دادگان زبان فارسی" و "پیکره وابستگی نحوی زبان فارسی" تهیه شده است. بررسی کلی هم نگاره ها در پیکره های مورد مطالعه نشان می دهد که بیشتر هم نگاره ها، فراوانی بالایی در پیکره های متنی فارسی دارند و اکثر آن ها در اثر یکسان بودن نمود نوشتاری تکواژ یاء نکره، یاء اسم ساز، شناسه دوم شخص مفرد، یاء صفت ساز و یاء متصل به گروه اسمی، ایجاد شده اند.