الحجه کافی

مجموعه حدیثی <em>کافی</em> نوشته محمدبن یعقوب کلینی از مجموعه های مهمّ حدیثیِ شیعیان اثنی عشری است. برخی از مستشرقان تفاوت های میان این اثر با مجموعه حدیثی دیگر شیعی یعنی <em>بصائر الدرجات</em> را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده اند که <em>کافی</em> هرچند از نظر محتوایی همانند <em>بصائرالدرجات</em> نماینده فضای غالیانه قم است اما چون شیعیان عقل گرای بغداد را مخاطب قرار داده، در انتخاب احادیث و چینش آنها به نوعی راه اعتدال را پیموده است و بر خلاف کتاب <em>بصائرالدرجات</em>، اموری که محتوایی خارق العاده داشته همچون علم نامحدود امامان (علیهم السلام)، منابع غیرعادی این علوم و نیز توانایی زنده کردن مردگان و... در این کتاب عنوان نشده است. در این پژوهش به منظور پاسخ به این پرسش که آیا کتاب <em>الحجه</em> کافی و <em>بصائرالدرجات</em> در بیان شاخصه های امامت وجه تمایزی دارند و  فضایل امامان (علیهم السلام) که در <em>بصائر</em> مطرح شده واقعاً توسط کلینی مورد بی توجهی قرار گرفته است یا خیر؟ <em>الحجه</em> کافی و <em>بصائرالدرجات</em> با یکدیگر مقایسه و احادیث و ابواب مشترک و غیرمشترک دو کتاب استخراج گردید و درنهایت با روش تحلیل محتوا، یکی از ابوابی که تنها در کتاب <em>الحجه</em> کافی بیان شده (بَابٌ نَادرٌ جَامِعٌ فِی فَضْلِ الإِمَامِ وَ صِفَاتِه ) تحلیل و بررسی و مشخص شد برخلاف ادعاهای مطرح شده، این روایت مفصل از امام رضا (علیه السلام) از نصب الهی، عصمت و علم لدّنی به عنوان اوصاف امام و شاخصه های امامت سخن گفته است.