افزایش اشتغال

مسئله اشتغال در میان کشورهای مختلف جهان همواره یکی از موضوعات حساس و مورد توجه بوده است و نقش مهمی را در ارزیابی های اقتصادی و برنامه ریزی های مربوط به آن ایفا نموده و پیوسته یکی از فاکتورهای مهم در سنجش توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی یک کشور محسوب می گردد. در کشور ما نیز این موضوع به ویژه با توجه به هرم سنی جوان کشور که 70 درصد جمعیت را در بر می گیرد، همیشه مورد توجه و بحث بوده است. در این میان یکی از بخش هایی که علیرغم دارا بودن پتانسیل بسیار بالا در کاهش این معظل ملی هیچ گاه از سوی مسئولان و برنامه ریزان مورد توجه جدی قرار نگرفته، صنعت هتل داری و رستوران داری می باشد. هم اکنون براساس برآوردهای سازمان جهانی جهانگردی ورود هر گردشگر به طور متوسط منجر به ایجاد 6 شغل به طور مستقیم و غیرمستقیم می گردد که در این راستا یکی از مهمترین راهکارهای افزایش اشتغال در بیشتر کشورهای جهان ایجاد کارافرینی در بخش پذیرایی می باشد، به طوری می توان با به فعلیت رساندن پتانسیلها و تنوع بخشیدن به خدمات پذیرایی و اقامتی، ظرفیت هایی را جهت افزایش اشتغال محلی ایجاد کرد. بر این اساس در استان گیلان که یک استان مستعد از نظر گردشگری است این موضوع مهم می بایست بیشتر مورد توجه قرار گیرد و سطح توسعه متناسب با ظرفیت و توان هر شهرستان سنجیده شود.روش این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی–موردی، تحلیلی است، که داده ها ازمنابع کتابخانه ای و اسناد آماری به دست آمده اند و از طریق مدل های آماری Spearman "s rank و امتیاز استاندارد مورد سنجش قرار گرفته اند.داده های آماری جمع آوری شده از سال 98 در مدل Spearman "s rank نشان می دهند دو شاخص جمعیت و جمعیت شاغل در بخش هتل داری و رستوران در استان گیلان با یکدیگر همبستگی دارند و از طریق مدل امتیاز استاندارد مشخص شده که با وجود گردشگرپذیر بودن شهرستان های استان گیلان توسعه متناسب صنعت هتل داری و رستوران داری، بر اساس جمعیت شهرستان ها درسطح استان صورت نپذیرفته است و در این راستا پیشنهادهایی بر اساس اصول کارآفرینی در این شاخه از صنعت برای رفع این توزیع نامتعادل ارائه گردیده است.