محمدبن قاسم

با گسترش اسلام در سرزمین ایران، فاتحان مسلمان در پی فتوح دیگر به سرزمین های جدیدی دست یافتند که از نظر دینی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی با سرزمین هایی که تا آن روز فتح کرده بودند، متفاوت بودند. یکی از این ممالک، سرزمین هندوان بود. اگر چه از دوره ی خلیفه ی دوم حملاتی برای فتح هند توسط سرداران اسلامی صورت می پذیرفت اما ورود اسلام به طور عام و برای ایجاد ساختار سیاسی به سرزمین های شمال غربی هند، واقع در ایالت سند در دوره ولید بن عبدالملک آغاز شد. این تحقیق با طرح این مساله که تفاوت زمانی از صدر اسلام و همچنین رویارویی مسلمانان با مردمانی به غیر از مردمان حکومت های در حال افول نظیر ساسانیان که روند افول حکومت و دین شان از مدت ها پیش آغاز شده بود، فضای تاریخی بحث را رقم می زند. ماهیت فتوح هند هم به دلیل تفاوت نگرش امویان با خلفای راشدین و هم تفاوت جغرافیایی و ساختار محلی و منطقه ای که هند نسبت به سایر نقاط فتح شده توسط مسلمین داشت، متمایز بود. این تحقیق بر این فرض است که شکل و ماهیت فتوح سرزمین های فتح شده در شمال غربی هند از نظر نظامی، اقتصادی، دینی و اداری با دیگر سرزمین های فتح شده متفاوت بوده است و موج اصلی این فتوح که از دوره ولید بن عبدالملک آغاز شده بود و محمد بن قاسم ثقفی مجری آن بود تا تشکیل حکومت های مستقل شرق خلافت از جمله صفاریان دست نخورده باقی ماند. در این دوران شکل اداره این سرزمین و چگونگی استقرار مسلمین در این نواحی همراه با وقایع توام با جنگ و مصالحه میان هندوان و مسلمین به صورت یک نواخت ادامه داشته است.