حمیده پاشامحمدنوری

هدف پژوهش تحلیل پدیده مه در فرودگاه مهرآباد تهران در فصل زمستان در طی یک دوره ی نرمال اقلیمی (۱۹۶۱-۱۹۹۰) از دو دیدگاه آماری و سینوپتیکی می باشد بدین صورت که پس از بدست آوردن آمار روزهای همراه مه با استفاده از کدهای سینوپ هوای حاضر ۴۰-۴۹ روزهای همراه مه که طولانیترین و بیشترین مه را داشت انتخاب شده بیشترین فراوانی دیده بانی مه مربوطه به ماه ژانویه بود و بعد به ترتیب مربوط به ماه دسامبر و فوریه و مارس و بیشترین ساعت دیده بانی مه در طی شبانه روز مربوطه به محدوده ی زمانی (LST ‏۰۷۰۰ -‏LST ‏۱۰۰۰) بوده است. دو نمونه از طولانیترین مه هائیکه انتخاب شد مربوط به سال ۱۹۸۵ روزهای ششم و هفتم ژانویه و سال ۱۹۹۱ روزهای سوم و چهارم و پنجم ژانویه بوده که برای هر کدام کمیتهای دیدافقی- دمای خشک- دمای تر- دمای نقطه ی شبنم- رطوبت نسبی و فشار بخار آب بررسی شد و دیده شد که دماها نوسانات همسانی نسبت به یکدیگر داشتند و همواره دمای تر از دمای نقطه ی شبنم بزرگتر یا مساوی آن و از دمای خشک کوچکتر و یا برابر آن بوده است، زمانیکه کمترین مقدار دیدافقی وجود داشت بیشترین کاهش دمایی و بیشترین رطوبت نسبی وجود داشته و در ساعت شروعی مه غلیظ بیشترین کاهش فشار بخار آب وجود داشته است. سپس با استفاده از نقشه های سینوپتیکی سطح زمین و سطوح ۸۵۰ و ۷۰۰ و ۵۰۰ میلی بار سیستمهای جوی سینوپتیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته .