مبینا خرمی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش و اهمیت گردشگری خلاق در شکل گیری برنامه ریزی شهری خلاق و توسعه فعالیت های اقتصادی و فرهنگی خلاق در بندرعباس می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و توسعه ای، بر حسب نحوه گردآوری داده ها، توصیفی تحلیلی و به صورت پیمایشی یا میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش، 190 مرکز فعال در حوزه گردشگری بوده که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 124 مرکز انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که میان نمونه انتخابی توزیع گردیده است. به منظور تعیین سنجه های گردشگری خلاق مؤثر بر برنامه ریزی شهری خلاق در شهر بندرعباس از روش کیفی MaxQDA ، برای شناسایی مولفه های مهم از روش تحلیل عاملی و به منظور ارتباط بین مولفه ها از روش ها و مدل های آمارهای استنباطی مانند ضرایب رگرسیون، تحلیل واریانس بهره گرفته شد. یافته ها نشان داده است که عامل اقتصاد خلاق گردشگری با مقدار ویژه 357/8 به عنوان مهمترین عامل در گردشگری خلاق و عامل ابعاد اجتماعی و امنیتی (مشارکت تاکتیکال) با مقدار ویژه 831/4 به عنوان کم اثرترین عامل تعیین شد. لذا نتایج پژوهش حاکی از آن است که به منظور تحقق پذیری برنامه ریزی شهر خلاق تاکید بر توسعه بوم گردی ها، جذب سرمایه گذار به منظور احیای مجدد فعالیت های اقتصادی سنتی در شهر و همچنین احیای خانه های قدیمی و تبدیل آنها به مراکز گردشگری سنتی می تواند منجر به بازتوسعه و بازپیرایی این شهر جهت تحقق فعالیت های خلاق و هدفمند را فراهم سازد