رها پوراسماعیلی

یکی از اشکال رایج خشونت علیه زنان در اماکن عمومی، مزاحمت های خیابانی به ویژه از نوع جنسی است. این نوع از مزاحمت ها به صورت شایعی در اغلب محیط های خارج از خانه از جمله خیابان، پارک، سینما و غیره اعمال می شوند و پیامدهای جبران ناپذیری اعم از آسیب های جسمی و روحی بر روی زنان بر جای می گذارند. هدف از پژوهش حاضر، واکاوی ابعاد پنهان این نوع از مزاحمت های جنسی در اماکن عمومی از دید زنانی است که با این مسئله مواجهه شده اند. مشارکت کنندگان این پژوهش را 18 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران در محدوده سنی 23 تا 37 سال تشکیل می دهند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. نظریه فمینیستی، نظریه کلیشه ها و نظریه سبک زندگی روزمره نیز برای افزایش حساسیت نظری به کار گرفته شدند. این پژوهش با رویکرد کیفی انجام و در آن از روش مصاحبه عمیق فردی و بحث گروهی متمرکز استفاده شده است. یافته های این پژوهش در 4 طبقه اصلی شامل «الگوهای مزاحمت»، «تاثیر مولفه های بیرونی»، «نحوه مواجهه» و «احساس ناامنی» طبقه بندی شدند.  براساس یافته های تحقیق از جمله مکان هایی که احتمال وقوع مزاحمت های خیابانی زیاد است می توان به فضاهای خلوت شهری در کنار اماکن شلوغ اشاره کرد که به یک میزان برای زنان خطرآفرین هستند و در زنان ایجاد دلهره، ترس، اضطراب و غیره می کنند. همچنین مالش گری، خودارضایی در ملاء عام و عورت نمایی از جمله اشکال جدید مزاحمت هستند که بیشتر توسط مردان میان سال و پیرمردان اتفاق می افتند.