حسین حسن پور درویشی

طراحی برنامه های بازسازی و توسعه شبکه های آب قبل از هر گونه اقدام اجرایی به منظور جلوگیری از اتلاف هزینه ها، نیازمند شبیه سازی تأثیر گزینه های اجرایی بر عملکرد شبکه است. همچنین ارزیابی عملکرد شبکه در دوره های زمانی (روزانه، ماهیانه، فصلی و سالیانه) به منظور تعیین پایداری کلی شبکه برای و یا مقایسه عملکرد شبکه های همگون نیز انجام می شود. در عین حال توجه به ارزیابی کارآیی موضعی و نقطه ای شبکه و ارتباط آن با مؤلفه های شاخص پایداری، ضروری می نماید؛ بنابراین ای پژوهش برای انجام سازوکار حصول به شاخص نقطه ای بعنوان یک راهکار نوین برای نشان دادن اثرات تغییرات بر روی نقاط مصرف، طراحی انجام شد. در گام اجرایی شبیه سازی هیدرولیکی شبکه واقعی توزیع آب در آبیک قزوین، برای استخراج داده لازم، انجام شد شد. سپس شاخص های نقطه ای تاب آوری، آسیب پذیری و قابلیت اطمینان، استخراج و سپس شاخص های نقطه ای و کل پایداری شبکه در سه حالت کمینه، متوسط و بیشینه مصرف مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در حالت بیشینه مصرف، توزیع پایداری نقطه ای مقادیر کمتری نسبت به سایر حالات مصرف را داشت به شکلی که روند تغییرات شاخص کل پایداری شبکه با کاهش فشار از 0.66 به 0.41 کاهش یافته بود. در همین حالت و همزمان، متوسط شاخص نقطه ای شبکه از 0.8 به 0.27 کاهش یافته بود؛ بنابراین مقایسه شاخص های پایداری کل و نقطه ای شبکه، نشان می دهد که میزان و توزیع شاخص پایداری نقاط شبکه با افزایش مصرف (کاهش فشار) نسبت به شاخص پایداری کل در همین شرایط، کاهش بیشتری را داشته است. اینگونه استنباط شد که شاخص پایداری نقطه ای در حالت بیشینه مصرف در مقایسه با شاخص پایداری کل، معرف بهتری برای گره های مصرف شبکه بود؛ بنابراین می توان توصیه نمود که در برنامه های اصلاح و بازسازی شبکه، ارزیابی و ارتقای پایداری نقطه ای، نتایج اجرایی مطلوب تری را فراهم خواهد نمود.

آب های زیرزمینی که بخشی از چرخه آب را تشکیل می دهند. خصوصیات زمانی و مکانی آلودگی آب های زیرزمینی به عنوان یک مسئله مهم در اصلاح مؤثر سفره های آب زیرزمینی و ارزیابی خطرات مربوط به سلامتی است. تحلیل عدم قطعیت، مرحله ای جدانشدنی در فرآیند مدل سازی هیدرولوژی می باشد. ارزیابی کمی عدم قطعیت در خروجی های مدل شبیه سازی و تخمین پارامترهای آن، موجب افزایش اطمینان در نتایج مدل سازی و شناخت درستی از منابع عدم قطعیت می شود. با توجه به رشد روز افزون کاربرد مدل های آب زیرزمینی در مدیریت و پیش بینی رفتار آبخوان ها، این پژوهش به دنبال تحلیل عدم قطعیت در مدل سازی کمی آبخوان آبرفتی دشت گرمسار در استان سمنان است. توصیف منبع آلوده شامل شناسایی مکان و منبع مکانی، میزان تزریق و دوره های انتشار است. بررسی ساخت مخازن بتنی سر راهی جهت اختلاط آب زیرزمینی و آب شرب در منطقه و رقیق تر شدن فلزات سنگین و کاهش سختی آب (TDS) پیشنهاد می گردد. تلفیق استفاده از روش MODFLOW در آب های زیرزمینی و تغذیه مصنوعی سفره های زیرزمینی در اثر پخش سیلاب و همچنین اختلاط آب سطحی حاصل از جمع آوری باران و برف با آب های زیرزمینی در مخازن آب، می توان انتظار داشت اثرات فلزات سنگین و سموم در آب شرب منطقه کاهش چشمگیری یابد. نتایج نشان داد که پارامتر تغذیه نسبت به سایر پارامترها از قابلیت تشخیص کمتری در فرآیند واسنجی برخوردار بوده (به عبارتی تابع توزیع پسین آن نسبت به تابع توزیع پیشین تغیر زیادی نکرده است) و دارای عدم قطعیت بیشتری است.