مهدی خداشاهی

جاسوسی به عنوان یکی از مهم ترین جرایم علیه امنیت، از دیرباز مورد توجه نظام های حقوقی مختلف از جمله نظام کیفری ایران بوده است. این جرم با توجه به ماهیت زیان بار خود برای امنیت ملی و ثبات سیاسی کشورها، همواره در صدر جرایمی قرار داشته که مورد اهتمام قانو ن گذاران و مراجع قضایی قرار گرفته است.در نظام کیفری ایران، جرم جاسوسی در قوانین مختلفی از جمله قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح، قانون مجازات اسلامی و قانون آیین دادرسی کیفری جرایم نیروهای مسلح مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. با این حال، با توجه به پیچیدگی های روزافزون جاسوسی در عصر حاضر و گسترش روزافزون ابزارها و روش های نوین جاسوسی، به نظر می رسد خلأها و ابهاماتی در قوانین موجود در این زمینه وجود داشته باشد.یافته های این پژوهش نشان می دهد که جرم جاسوسی در نظام کیفری ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و قوانین و مقررات متعددی برای مقابله با این جرم وجود دارد.با این حال، این قوانین و مقررات در برخی از موارد دارای خلأها و ابهاماتی هستند که نیاز به رفع دارند.همچنین، در رویه قضایی نیز در خصوص برخی از عناصر و ارکان جرم جاسوسی، وحدت رویه کاملی وجود ندارد