حدیث سلوکانه میاندواب

شهرها با گسترش سریع و افزایش تراکم جمعیت، با چالش هایی در زمینه سلامت جسمانی، روانی و تعاملات اجتماعی ساکنان خود مواجه اند. هدف از این پژوهش، تأثیر منظر فضاهای شهری بر سلامت جسمانی، روانی و تعاملات اجتماعی ساکنان شهر تبریز است. روش پژوهش از نوع کمی و به صورت پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل ساکنان شهر تبریز است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر تعیین و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری شد. پرسشنامه به سه بخش شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سؤالات مرتبط با سلامت جسمانی و روانی، و سؤالات مرتبط با تعاملات اجتماعی تقسیم شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSS و AMOS استفاده شد و مدل سازی معادلات ساختاری برای بررسی روابط بین متغیرها به کار گرفته شد. یافته های پژوهش نشان دادند که منظر شهری تأثیر مستقیمی بر سلامت جسمانی و روانی ساکنان دارد. به ویژه، فضاهای سبز با بار عاملی ۰.۸۳ و طراحی فضاهای عمومی با بار عاملی ۰.۸۷ بیشترین تأثیر را بر کاهش استرس و اضطراب و بهبود تعاملات اجتماعی داشتند. همچنین، پیاده روها و معابر ایمن با بار عاملی ۰.۸۹ به طور قابل توجهی فعالیت بدنی و سلامت جسمانی افراد را افزایش داد. نتیجه گیری حاکی از آن است که توجه به منظر شهری و توسعه فضاهای سبز و فضاهای عمومی به سلامت جسمانی و روحی بهتر ساکنان و افزایش تعاملات اجتماعی منجر می شود.