حسن ذکایی

هدف از پژوهش حاضر، تدوین راهبردها وتعیین موقعیت راهبردی کسب میزبانی و برگزاری رویدادهای بزرگ بین المللی ورزشی در ایران بود. روش پژوهش از نوع آمیخته و ترکیبی از دو روش کیفی و کمی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 230  تن از اساتید مدیریت ورزشی، مدیران و کارشناسان اجرایی ورزش کشور بود که از دانش و تجربه لازم در زمینه میزبانی رویدادهای ورزشی برخوردار بودند. برای تعیین نمونه تحقیق در بخش کیفی، از نظرات 25 تن از مدیران و متخصصان ورزش قهرمانی و برگزاری رویدادهای ورزشی استفاده شد که به طور هدفمند انتخاب گردیدند. در بخش کمی نیز با استفاده از جدول مورگان 141 تن به طور تصادفی برای نمونه تحقیق برگزیده شدند. برای دست یابی به اهداف تحقیق با استفاده از روش دلفی، فهرستی از نقاط  قوت، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای اخذ میزبانی و برگزاری رویدادهای بین المللی ورزشی در ایران تهیه و در سه مرحله با نظر متخصصان نهایی شد. سپس بر مبنای فهرست تهیه شده، پرسشنامه 69 سئوالی که حاوی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها  و تهدید ها  بود، تهیه و در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه مورد تایید 20 تن از متخصصان قرار گرفت و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ 78/0 محاسبه شد. در ادامه برای تدوین راهبردها با روش دلفی اقدام و راهبردها در شورای راهبری نهایی شد. همچنین، برای تعیین موقعیت راهبردی از روش PESTSCAN استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده در بخش کیفی از روش دلفی و در بخش کمی از روش های آماری توصیفی و روش های آماری استنباطی از جمله کلموگروف اسمیرنف و تحلیل عاملی تاییدی با کمک دو نرم افزار  لیزرل و SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که ایران برای اخذ و میزبانی رویدادهای بزرگ بین المللی ورزشی دارای 7 نقطه قوت، نقطه 16ضعف، 9 فرصت و 9 تهدید و14 راهبرد است و موقعیت راهبردی ایران برای اخذ میزبانی و برگزاری رویدادهای بزرگ بین المللی در وضعیت  WTقرار دارد.