اذر اسکندری چراتی

بی تفاوتی اجتماعی به عنوان پدیده ای  آسیب شناختی، مانعی در مشارکت سیاسی – اجتماعی و توسعه ملی است و نیز از عوارض شهرنشینی در عصر جدید از آن یاد شده و نوعی افسردگی اجتماعی و حالتی انزواگرایانه را نشان می دهد. لذا به لحاظ آسیب شناختی، نوعی بیماری اجتماعی تلقی شده و اهمیت مطالعه آن و پیامدهای نامناسبش در مسیر توسعه ضرورت دارد. هدف کلی این پژوهش، بررسی میزان بی تفاوتی اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن در میان دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد می باشد. این پژوهش با روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد به تعداد 13595 نفر می باشند که حجم نمونه پژوهش براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب 373 نفر است. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از این است که بین متغیرهای پیش بین، تحلیل هزینه - پاداش با متغیر بی تفاوتی اجتماعی، رابطه معناداری وجود دارد و بین متغیر احساس عدالت اجتماعی با بی تفاوتی اجتماعی، رابطه معناداری وجود ندارد. در نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شده که حدود 18/0% تغییرات در بی تفاوتی اجتماعی به وسیله متغیر پیش بین، قابل تبیین است. بر اساس یافته های به دست آمده در این پژوهش می توان چنین استنتاج کرد که بی تفاوتی اجتماعی، در میان دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد در حد پایین وجود دارد.