صدف امیدواری

این پژوهش با هدف بررسی عوامل پیش بینی کننده قصد ترک شغلی انجام شده است. پژوهش مورد نظر کاربردی و به شیوه همبستگی می باشد. جامعه مورد نظر شامل تمامی کارکنان مراکز آموزشی دولتی فنی و حرفه ای (حدوداً 12000 نفر) می باشد که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران 375 نفر انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها ابزار پرسشنامه می باشد که به شکل الکترونیک در اختیار پرسنل قرار داده شد. تحلیل داده ها به شیوه همبستگی، رگرسیون و آزمون آنوا و تی با استفاده از نرم افزار SPSS26 انجام شد. یافته ها حاکی از آن است که بین متغیر ترک شغلی با متغیرهای استرس، امنیت، دلبستگی و فرسودگی شغلی همبستگی وجود دارد. اما بین متغیر استرس با امنیت و دلبستگی شغلی رابطه ای ملاحظه نشد. اما هر چه سطح استرس شغلی بالاتر باشد، فرسودگی شغلی نیز افزایش می یابد. بین متغیر امنیت و دلبستگی و فرسودگی شغلی رابطه معنی داری مشاهده شد و همچنین بین متغیر دلبستگی و فرسودگی شغلی نیز رابطه معنی داری مشاهده شد. بنابراین یافته ها نشان می دهد که هر چه استرس شغلی و فرسودگی شغلی بالاتر باشد، قصد ترک شغل افراد بیشتر است و هر چه میزان امنیت شغلی و دلبستگی افراد پایین تر باشد، قصد ترک شغل نیز بالاتر است. همچنین از بین متغیرهای پژوهش، متغیر فرسودگی شغلی و پس از آن متغیرهای دلبستگی شغلی و امنیت شغلی بیشترین میزان تاثیر را بر قصد ترک شغل پرسنل آموزش فنی و حرفه ای داشته اند، ولی متغیر استرس شغلی تاثیر معنی داری برجای نگذاشته بود.