مجید فقیه

مقاله پیش رو در پی بررسی تأثیر هوش معنوی در عوامل مؤثر و پیشگیر از فساد اداری است. این پژوهش، پیمایشی با رویکرد کتابخانهای (اسنادی) و میدانی است. در همین راستا به منظورتحقق این امر، 130 نفر از کارکنان پلیس تخصصی اطلاعات و امنیت عمومی شهر تهران با جایگاههای 16، 17 و 18 به صورت کل شمار مورد انتخاب قرار گرفتند. در گام بعد، برای سنجش میزان هوش معنوی گروه هدف از پرسشنامه 42 ماده ای «هوش معنوی بدیع و همکاران» با چهار زیرمجموعه «تفکر کلی و بعد اعتقادی»، «توانایی مقابله و تعامل با مشکلات»، «پرداختن به سجایای اخلاقی» و «خودآگاهی و عشق و علاقه» با پایایی 769/0 سود برده شد. همچنین بهمنظور به دست آوردن نظر افسران ارشد و فرماندهان بالا رتبه در مورد عوامل مؤثر و پیشگیر در فساد اداری از پرسشنامهای تحت عنوان «عوامل مؤثر بر فساد اداری» با پایایی 973/0 به همراه 31 گویه و دو محور اساسی «عوامل رفتاری» و «عوامل ساختاری» و نه عامل استفاده شد. در وهله تحلیل توصیفی دادهها، مواردی هم چون مباحث دموگرافیک و جمعیت شناختی، میانگین، بیشینه و کمینه به تفکیک هر پرسشنامه و زیر مجموعههایش محاسبه گردید. در گام ثانویه تحلیل استنباطی، همبستگی میان دو متغیر هوش معنوی (متغیر مستقل) و عوامل پیشگیر از فساد اداری (متغیر وابسته) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توانایی مقابله و تعامل با مشکلات با میانگین 43/38 بیشترین و خود آگاهی و عشق و علاقه با میانگین 4/22 کمترین میزان را از ابعاد هوش معنوی را به خود اختصاص داده است و بر خلاف انتظار مقدار 168/ 0- در سطح معناداری 358/ 0 معرف واگرایی این دو متغیر در نظر آزمودنیها بود.