حسین غلامی دوست

کم رویی عاملی بازدارنده برای رشد شخصیت اجتماعی دانش آموزان است و موجب منزوی شدن دانش آموزان می گردد که منزوی شدن دانش آموزان باعث شکوفا نشدن استعداد های آن ها خواهد شد، همچنین این افراد نسبت به افرادی که ارتباطات بیشتری با دیگران دارند بیشتر دچار بیماری های جسمانی و روانی می شوند. موضوع این پژوهش بهبود مشکل کمرویی یکی از دانش آموزان پایه سوم با استفاده از راهکار های درمانی از جمله آموزش مهارت های ارتباطی به وسیله ی بازی و ... می باشد. این تحقیق در محیط مدرسه و به مدت دو ماه انجام شد. شیوه پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش کیفی اقدام پژوهی است. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه، مشاهده و مطالعه مقالات مرتبط و کتب علمی استفاده گردید. نتایج کیفی این تحقیق بیانگر آن بود که راه حل های انتخابی نتیجه ی مثبت داده و موجب بهبود میزان کمرویی دانش آموز است. بنابراین کمرویی دانش آموزان را از طریق روش های درمانی می توان بهبود بخشید.