سمیرا السادات بدخشیان

هدف: ضایعه نخاعی از جمله معضلات جوامع انسانی محسوب می شود که مسیر زندگی فرد را تغییر می دهد و مشکلات فراوانی در تمام ابعاد جسمانی، روانی، شغلی، اقتصادی و خانوادگی ایجاد می کند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی بر خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی بود. روش: طرح مورد استفاده در این پژوهش مورد منفرد بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند 3 نفر از افراد دارای آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی 8 جلسه مداخله انفرادی،آموزش برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سرمایه های روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص پایایی تغییر (RCI) و درصد بهبودی (MPI) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد برنامه توانبخشی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی می تواند خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی را افزایش دهد (96/1). نتیجه گیری: با استفاده از یک برنامه توانبخشی شغلی و با بهره گیری از نظریه شناختی اجتماعی که در آن از راهنمایی ها و آموزش مهارت هایی از جمله آموزش جانشینی یا الگو گیری، تشویق اجتماعی یا بازخورد مثبت و برانگیختگی سرمایه های روانشناختی همچنین ارائه اطلاعات در مورد اشتغال توانخوان و آموزش های شغلی به کار گرفته شد، می توان خودکارآمدی را در افراد دارای ضایعه نخاعی افزایش داد. شماره ی مقاله: ۷