سیده سدره حسینی

زمینه و هدف: مقایسه سلامت روان میان دانش آموزان دارای معلولیت و عادی و بررسی اختلاف میان این دو گروه می تواند منجر به توجه ویژه و متناسب به نیازهای اجتماعی و آموزشی مربوطه شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه حساسیت بین فردی و تعادل عاطفی در دانش آموزان دارای معلولیت جسمانی و دانش آموزان عادی به انجام رسید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع علی-مقایسه ای در سال ۱۳۹۷ در هشت مدرسه منتخب ابتدایی (چهار مدرسه عادی و چهار مدرسه استثنایی) در شهر تهران به انجام رسید. نمونه این پژوهش شامل ۸۰ دانش آموز (۴۰ دانش آموز دارای معلولیت و ۴۰ دانش آموز عادی به شیوه همتاسازی) بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حساسیت بین فردی بویس و پارکر و تعادل عاطفی برادبورن استفاده شد. همچنین داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) در SPSS۲۱ تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین دانش آموزان دارای معلولیت جسمانی و عادی در حساسیت بین فردی و تعادل عاطفی، تفاوت معناداری مشاهده شد )۰۱/۰>P) و میانگین نمرات حساسیت بین فردی به طور معناداری در دانش آموزان دارای معلولیت از دانش آموزان عادی بیشتر بود (۰۱/۰>P). همچنین یافته ها حاکی از وجود مشکلات دانش آموزان دارای معلولیت در زمینه مهارت های بین فردی-ارتباطی و کاستی هایی در رشد عاطفی در مقایسه با دانش آموزان عادی می باشد. نتیجه گیری: توجه ویژه به عملکرد اجتماعی و مهارت بین فردی و عاطفی دانش آموزان دارای معلولیت ضرورت دارد و انجام مداخله های آموزشی متناسب در خصوص تقویت ابعاد اجتماعی و عاطفی این دانش آموزان در راستای باز پروری آنان توصیه می شود.