والیه مظفری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نظم جویی شناختی هیجان و تاب آوری روان شناختی همسران جانبازان انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همسران جانبازان مرد اعصاب و روان شهر تهران در فاصله زمانی خردادماه تا مهرماه سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 30 همسر جانباز با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 زن). پس از ریزش تعداد 27 نفر در پژوهش باقی ماندند (13 نفر در گروه آزمایش و 14 نفر در گروه گواه). گروه آزمایش طرحواره درمانی (یانگ و همکاران، 1391) را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان (گروس و جان، 2003) و پرسشنامه تاب آوری روان شناختی (کانر و دیویدسون، 2003) بود. داده های جمع آوری شده به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر نظم جویی شناختی هیجان و تاب آوری روان شناختی همسران جانبازان تأثیر معنادار داشته (p<0/001) و توانسته منجر به بهبود نظم جویی شناختی هیجان و تاب آوری روان شناختی آنان شود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که طرحواره درمانی با بهره گیری از فنونی همانند تکنیک های شناختی چالش با طرحواره ها، تکنیک های هیجانی و تمرین رفتارهای مقابله ای کارآمد می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود نظم جویی شناختی هیجان و تاب آوری روان شناختی همسران جانبازان مورد استفاده قرار گیرد.