مهدی پورقاسمیان

هدف پژوهش حاضر بررسی وضوح، تنظیم و پردازش هیجان در پیش بینی آمادگی به درمان در زنان مبتلاء به سرطان بود. این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده مبتلا به سرطان در بیمارستان امام شهر ادربیل در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از زنان مبتلا به سرطان که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای مورد پژوهش از پرسشنامه آمادگی به درمان صفت فراخلق ( TMMS ، سالووی و همکاران، 1995)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان نسخه کوتاه ( CERQ ، گارانفسکی و همکاران، 2001) و فرم کوتاه مقیاس پردازش هیجان ( EPS ، باکر و همکاران، 2007) استفاده شد. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین وضوح، تنظیم و پردازش هیجان با آمادگی به درمان رابطه وجود دارد (05/0 > P ) از سویی نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد 45 درصد آمادگی به درمان در زنان از طریق متغیرهای پیش بین وضوح هیجانی، تنظیم هیجانی و پردازش هیجانی تبیین می شود. این یافته ها حاکی از آن است که تنظیم هیجان و مدیریت هیجانی نقش بسیار مهمی در پیش بینی آمادگی به درمان در زنان مبتلا به سرطان دارد.

سرطان یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات در سلامتی زنان است. هدف پژوهش حاضر نقش وضوح، تنظیم و پردازش هیجان در پیش بینی امید به درمان در زنان مبتلاء به سرطان بود. این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلاء به سرطان سینه مراجعه کننده به بیمارستان امام شهر اردبیل بود. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از زنان مبتلا به سرطان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه شاخص امید هرث (2000)، مقیاس صفت فراخلق سالووی و همکاران (1995)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان نسخه کوتاه گارانفسکی و همکاران (2001) و فرم کوتاه مقیاس پردازش هیجان باکر و همکاران (2007) استفاده شد. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS.21 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج رگرسیون چند گانه نشان داد 3 درصد از امید به درمان از طریق مولفه های وضوح هیجان، 35 درصد از طریق مولفه های تنظیم هیجان و14 درصد توسط مولفه های پردازش هیجان تبیین می شود. این یافته ها بیان می کند که تنظیم هیجان و مدیریت هیجانی نقش بسیار مهمی در پیش بینی امید به درمان در زنان مبتلا به سرطان دارد.