سعید گواهی

اقلیم به عنوان پدید های جغرافیایی، رابط های تنگاتنگ و انکار ناپذیر با گردشگری و توسعه مقاصد گردشگری دارد. به طوری که بسیاری از مقاصد مطرح گردشگری جهان، موفقیت خود را مرهون برخورداری از اقلیمی مطلوب هستند. در این تحقیق شرایط اقلیم گردشگری اهواز به وسیله شاخص دمای معادل فیزیولوژیک ( pet) در بازه زمانی سی ساله(2010 -1980 ) در مقیاس ماهانه با استفاده از داد ههای اقلیمی دما، رطوبت نسبی، ابرناکی، سرعت باد و فشار هوا مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که محدودیت عمده اقلیم گردشگری اهواز مربوط به تن شهای گرمایی آن از آوریل تا اکتبر است. افزایش تدریجی دما و رطوبت در این ماه ها برقراری شرایط شرجی را سبب می شود. شرایط شرجی ایجاد شده باعث کاهش ایام آسایش در اهواز شده است. از اواخر فصل پاییز تا پایان زمستان با متعادل شدن نسبی دما، کاهش رطوبت نسبی، افزایش نسبی روزهای ابرناکی شرایط مناسبی از نظر اقلیمی در اهواز برقرار شده است. طبیعتاً چنین زمانی بهترین مقصد برای گردشگران زمستانی است. از نظر فصلی، فصل زمستان، دوره سوم، شاهد افزایش شرایط مطبوع و ایده آل در منطقه هستیم. دور ههای اول و دوم با داشتن شرایط آسایشی کمی خنک در وضعبت نسبتاً مطلوبی به سر میبرند. در فصل بهار و تابستان در تمامی دور هها شرایط مطلوب به واسطه حاکمیت توده هوای قاره ای حاره ای کاهش یافته و تن شهای گرمایی شدید، اهواز را در بدترین شرایط اقلیمی برای انجام فعالیت های گردشگری قرار داده است. در فصل پاییز با متعادل شدن نسبی دما و کاهش ساعات آفتابی از شدت تن شهای گرمایی به ویژه در دوره اول کاسته شده است.