محسن دیوبند

مقدمه: حوادث شهری هر ساله باعث مرگ هزاران نفر و ضررهای مالی، جسمی و روحی عظیمی در جهان می شود. از این رو، بررسی الگو و شرایط حوادث از جنبه های گوناگون اهمیت زیادی دارد. این مطالعه، الگوی اپیدمیولوژیک حوادث گزارش شده به سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهر زاهدان را بررسی می کند. روش: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر بر اساس اطلاعات و داده های پرونده های موجود، 373 حادثه گزارش شده به سازمان ایمنی و آتش نشانی زاهدان طی سال های 90 تا 93 بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون دقیق فیشر و مجذور کای در نرم افزار 16- SPSS انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، 2/29 درصد حوادث در فصل بهار رخ داد که از این میان، 64 درصد حوادث از نوع حریق و 4/35 درصد حوادث در ساختمان های ویلایی اتفاق افتاد. از نظر مشخصات کاربری محل، بیشترین حادثه مربوط به مناطق مسکونی (8/52 درصد) بود. از نظر علت حادثه، 1/13 درصد مربوط به حوادث عمدی و خشونت، 17/10 درصد تصادفات انواع نقلیه و واژگونی و 1/9 درصد اتصال سیم کشی برق بود. در 4 درصد حوادث، مرگ و در 17 درصد حوادث آسیب دیدگی گزارش شده بود. همچنین، این مطالعه نشان داد که بین رخداد آسیب دیدگی و مرگ با نوع حادثه و نوع ساختمان رابطه ای وجود ندارد، ولی بین نوع ساختمان و خسارت مالی (032/0=p) و رخداد آسیب دیدگی و وضعیت اقدام انجام شده رابطه معنا داری وجود دارد. (021/0=p) yle="text-align: justify;"> نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، اکثر حوادث از نوع حریق هستند، بنابراین سازمان های آتش نشانی برای اطفای حریق مجهز و کارکنان خود در این زمینه بیشتر آموزش ببیند. همچنین رخداد حوادث در ساختمان های ویلایی بیشتر از آپارتمان گزارش شده است. لذا بازسازی بافت فرسوده و ارائه آموزش های لازم در مورد ایمنی با اولویت بافت فرسوده شهری توصیه می شود. در مواردی که مردم دست به اقدام اولیه می زنند، ممکن است روند امدادرسانی دچار اختلال شود. بنابراین ضرورت دارد برای انجام اقدامات صحیح در این خصوص آموزش های لازم ببینند. به نظر می رسد که مسئله مهم نوع حادثه نیست، بلکه نحوه برخورد با حادثه و میزان امکانات موجود در محل است.