هورا رجبی کیاسری

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش الکترونیکی و غیر الکترونیکی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در نمره درس ریاضی و مقایسه آن در مدارس دخترانه و پسرانه شهر ری در سال 1401-1400 بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزانی که آموزش الکترونیکی داشتند و دانش آموزانی که بصورت حضوری و تلفیقی در کلاسهای درس حضور داشتند.حجم نمونه 200 نفر است.100 نفر نمونه برای دانش آموزان الکترونیکی و همین تعداد برای دانش آموزان آموزش حضوری که بطور تصادفی از میان دانش آموزان منطقه 1 ری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) و محاسبه نمرات ریاضی پایان ترم بوده است.نتایج نشان داد f مشاهده در سطح 05/0تفاوت معنا داری بین پس آزمون نمرات انگیزش پیشرفت دو گروه دانش آموزان یادگیری الکترونیکی و غیر الکترونیکی وجود دارد. t مشاهده شده در سطح05/0نشان میدهد بین میانگین نمرات درس ریاضی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان یادگیری الکترونیکی و دانش آموزان غیر الکترونیکی تفاوت معنا داری وجود دارد، f مشاهده شده در سطح 05/0بیانگر تفاوت معنا داری بین نمرات پس آزمون انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر و پسر یادگیری الکترونیکی و غیر الکترونیکی ناحیه 1 شهر ری است.