سحر نورآبادی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی هوش تجسمی-فضایی یا بصری-فضایی است. این پژوهش به روش توصیفی مروری و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است.امروزه یکی از رویکردهای و نظریه های نوین آموزشی در نظام تعلیم و تربیت آموزش بر مبنای نظریه هوش های چند گانه هوارد گارد نر بوده که مبتنی بر توجه به جنبه های گوناگون هوش افراد است یکی از انواع هوش ها هوش تجسمی- فضایی است که ارتباط مستقیمی با توانایی درک درست از جهان به صورت بصری دارد. به کارگیری روش های مناسب آموزشی جهت تقویت هوش تجسمی فضایی ضمن افزایش توجه تقویت سطح ادراک بصری حافظه و هدفمند سازی فعالیت های هنری ،کودک میتواند در ارتقای سطح یادگیری وی مؤثر باشد. هوش بصری- فضایی از توانایی های مهم برای پیشرفت در بسیاری از تخصص ها و مهارت ها مانند مجسمه سازی جراحی، دریانوردی، خلبانی هندسه فضایی و توپو لوژی است در واقع توانایی در زمینه هوش بصری فضایی زمینه ساز بسیاری از اختراعات است.

هدف اصلی از اجرای پژوهش حاضر، بررسی جوانب مهم یادگیری ترکیبی چون عوامل مؤثر بر کاربرد، چالش ها و چشم اندازها از منظر آموزش دهنده، به عنوان یکی از مهم ترین کنشگران فرایند یاددهی و یادگیری است. یادگیری ترکیبی، به عنوان یک سازوکار جدی در استفاده متنوع و گسترده از روش های یادگیری تاکید دارد. یادگیری ترکیبی با بکارگیری ابزارهای متنوع و فناوری های پیشرفته، سعی در بهبود کیفیت و توسعه کمی فعالیت های آموزشی دارد. آموزش روش ترکیبی با توجه به تلفیق آموزش سنتی و الکترونیکی با همدیگر در آینده شیؤه غالب بر تمام آموزش ها خواهد بود. یادگیری ترکیبی باداشتن مزیت های هر دو رویکرد آموزش(سنتی و الکترونیکی) یک رویکرد موثر برای افزایش اثربخشی یادگیری، سهولت دسترسی به مواد آموزشی و افزایش اثربخشی هزینه ها می باشد. پژوهش حاضر از نوع مروری است. برای گردآوری اطلاعات از موتورهای جستجو و پایگاه داده های ،پروتال جامع علوم انسانی و مطالعات کتابخانه ای و جستجو در کتاب ها و مقاله ها استفاده شده است. یافته های پژوهش، نشان دهنده آن است که عوامل مختلف درونی و بیرونی بر کاربرد یادگیری ترکیبی از منظر آموزش دهنده مؤثر است و در این خصوص موضوعات متعددی چون ترکیب مناسب عناصر یادگیری سنتی و چهره به چهره، تغییر نقش آموزش دهنده، و مدیریت عوامل روانی چون اطمینان و اضطراب از فناوری و کنترل بر فرایند یاددهی از مهم ترین چالش های کاربرد آن هستند.

این مقاله با هدف بررسی قصه گویی، شیوه های آن و اثرات آن روی کودکان انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی _مروری است. جامعه آماری شامل،کتاب ها ، مقالات، طرح های پژوهشی و اسناد مکتوب اینترنتی می باشد که در با رابطه موضوع مورد نظر وجود داشته اند. نمونه شامل اسناد و مدارک، کتاب ها، مقالات و پژوهش هایی در دسترس بوده که از آنها استفاده شده است. قصه رابطه عاطفی میان مادر و کودک را مستحکم میکند و باعث رشد شخصیتی می شود. قصه خوب باید پندهای را در دل خود نهفته دارد تا افراد را به تفکر وادارد.قصه دریچه ای است که افراد را به دنیای جدید میبرد. از جمله آنها کودکان هستند.کودکان در دنیای قصه ها بازی می کنند.قصه ها به آنها ارزش های اخلاقی زیادی یاد می دهند.البته کسب این ارزش ها منوط به ارائه یک قصه خوب و اصولی است.بنابراین برای اینکه قصه تاثیرات خوبی بر متربیان بگذارد باید اصول آن رعایت شود.لذا مربیان باید مهارت های قصه گویی را مثل انتخاب قصه متناسب با سن متربیان را کسب کنند.راوی قصه باید این هنر را داشته باشد که فاکتورهای لازم درفرایند قصه را رعایت کند تا ویژگی های یک قصه گوی خوب را کسب کند. در مقالات گذشته به همه جنبه های قصه نپرداخته شده اما در این مقاله با دسته بندیِ اطلاعات منابع مختلف ، هر جز را بررسی کرده ایم. نتایج تحقیق نشان داد که قصه گویی عنصری مهم در شکل گیری شخصیت کودکان در سنین اولیه زندگی می باشد.

داستان و قصه از ژانرهای محبوب بشر از همان دوران اولیه زندگی است. داستان خلقت بشر، داستان های پیامبران و... دال بر اهمیت قصه در زندگی و نقش آن در آموزش می باشد. قصه، آیینه ای است که شنونده یا خواننده خود را در آن می یابد.قصه منعکس کننده امیدها،ترس ها،شادی ها،غم ها،مصائب،شانس،خلق و خو،نگرش و اعتقادات است.قصه پاسخی است به کنجکاوی انسان و کنجکاوی یکی از ابعاد فطرت انسان است.میل ذاتی انسان به شنیدن قصه موجب شده است تا قصه گویی به عنوان یکی از روش های آموزشی و تربیتی در طول اعصار مورد توجه باشد.قصه گویی در نظام آموزشی می تواند با اشکال مختلف درسی بیامیزد،به شرطی که روی برنامه ها به خوبی فکر شده باشد و ارتباط بین بخش های آن منسجم باشد.اگر فعالیت قصه گویی توسط فردی ناتوان که با اصول قصه گویی آشنا نیست،ارائه شود؛نه تنها نمی تواند موثر واقع شود بلکه علی رغم میل فطری کودک به قصه او را از محیط قصه فراری می دهد.معلم در نقش یک قصه گوی خوب می تواند مهارت خوب گوش کردن و مهارت زبانی کودکان را بالا برده و با خوب تلفظ کردن،استفاده از عبارات صحیح و اصولی و خوب بیان کردن الگویی صحیح در اختیار قرار داده و تاثیرگذار باشد.گفتن قصه انگیزه یادگیری را زنده می کند و مطلب را در حافظه جای می دهد.هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ادبیات داستانی و قصه گویی بر یادگیری دانش آموزان است.پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مروری می باشد که برای جمع آوری آن از مقالات و منابع معتبر در این زمینه استفاده شده است.