فاطمه پورنصیر

زمینه و هدف: یکی از فنون روان درمانی نسبتاً نو ظهور حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد است که طی آن، بیمار در حین این که تصویری از تجربه آسیب زا را در ذهن خود نگاه داشته است، بر روی حرکات جانبی انگشت بالینگر تمرکز می کند؛ لذا این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد بر اختلال اضطراب فراگیر در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال 1398 شهر تهران در مقطع متوسطه دوم بود. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای نمونه ای به حجم 24 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه متغیرهای جمعیت شناختی و اختلال اضطراب فراگیر-فرم کوتاه استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با 22- SPSS و روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری ( MANCOVA ) تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش و کنترل در کاهش اختلال اضطراب فراگیر و مؤلفه های آن وجود دارد (05/0> P ). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد در بهبود اختلال اضطراب فراگیر در دانش آموزان مؤثر است؛ بنابراین نتیجه می گیریم درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد برای بهبود این دسته از اختلالات مؤثر است.