زهرا موسوی حصاری

زمینه و هدف: هدف پژوهش بررسی نقش اضطراب پیشرفت تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش شامل 2990 دانش آموز دختر و پسر پایه ششم و هفتم شهرستان ورامین در سال تحصیلی 96-95 بود که به صورت تصادفی خوشه ای 8 مدرسه انتخاب به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین پایه های ششم و هفتم با توجه به تعداد دانش آموزان پایه ی ششم (1510 دانش آموز) و پایه هفتم (1480 دانش آموز) نمونه ای به تعداد 306 نفر برای هر پایه تحصیلی و در مجموع 612 دانش آموز از هر دو پایه به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. سپس از آن ها خواسته شد به پرسشنامه های اضطراب پیشرفت تحصیلی آلپورت و هابر (1960)، اهمالکاری تحصیلی سواری (1390) و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) پاسخ دهند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضرایب همبستگی، رگرسیون و جهت تفاوت میانگین های دو گروه دختر و پسر و پایه های ششم و هفتم از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: در تحلیل رگرسیون اضطراب پیشرفت تحصیلی با ضریب استاندارد بتا 16/0 و اهمالکاری تحصیلی با ضریب بتا 11/0 توان پیش بینی معناداری برای فرسودگی تحصیلی داشته اند (01/0> P). در ادامه یافته ها تحلیل واریانش چند متغیره نشان داد که اضطراب پیشرفت تحصیلی، اهمالکاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی (01/0<P) در بین دو گروه دانش آموزان پایه ششم و دانش آموزان پایه هفتم تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های اضطراب پیشرفت تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی (01/0<P) در بین دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما بین فرسودگی تحصیلی (01/0<p) در بین دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد بین فرسودگی تحصیلی با اضطراب پیشرفت تحصیلی و اهمالکاری رابطه مثبت و بین اهمالکاری و اضطراب پیشرفت تحصیلی رابطه ی منفی معناداری در بین دانش آموزان وجود دارد.