سیده سارینا سعیدی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین آینده نگری و کیفیت آموزشی مدرسه در زیست بوم جدید انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی؛ از لحاظ ماهیت، توصیفی و از نظر روش، همبستگی و جامعه آماری، شامل تمامی دانش آموزان دوره متوسطه اول در آموزش و پرورش ناحیه یک ساری در سال تحصیلی 00-1399 بود. مطابق با تاباچنیک و همکاران (2007)، 96 نفر به روش نمونه گیری در دسترس (دختر: 60 نفر و پسر: 36 نفر) انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های استاندارد آینده نگری پارسا و همکاران (1390) و کیفیت آموزشی مدرسه موسوی و همکاران (1396) بود. با بهره گیری از نرم افزار SPSS23 و در سطح معنی داری 05/0=a، یافته ها نشان داد رابطه مثبت معنی داری بین آینده نگری و مولفه های آن یعنی درک مفهومی، توانایی محاسبات، روش شناسی و روحیه آینده نگری با کیفیت آموزشی مدرسه وجود دارد. بنابراین، آینده نگری عاملی موثر در جهت افزایش کیفیت آموزشی مدرسه است که باید به طور جدی مورد توجه سیاست گذاران آموزش و پرورش قرار گیرد.