محمد قدیری پایین لموکی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه انگیزش شغلی، خودکارآمدی و رضایت شغلی معلمان آشنا و ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران اپیدمی کرونا، با روش توصیفی از نوع پس رویدادی یا علی مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری متشکل از کلیه آموزش و پرورش شهرستان جویبار بوده که به روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 100 نفر (آشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی: 50 نفر و ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی: 50 نفر) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه های استاندارد انگیزش شغلی لوداهل و کیچنر (1997)، خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982) و رضایت شغلی گریکسون (1987)، بود که روایی محتوایی آن با نظر متخصصان تایید شد. جهت تایید پایایی، محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های انگیزش شغلی، خودکارآمدی و رضایت شغلی، به ترتیب برابر با 0/86، 0/84 و 0/81، بود. آزمون پارامتری t مستقل نشان داد میزان انگیزش شغلی، خودکارآمدی و رضایت شغلی معلمان آشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران کرونا بیشتر از انگیزش شغلی، خودکارآمدی و رضایت شغلی معلمان ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران کرونا است.