ثمین کفاش آفاق آذر

هنگامی که طرفین بر تعهدی در قبال یکدیگر توافق کنند، خود را دارای حق و تکلیف کرده و قراردادی را در میانشان منعقد می کنند. قراردادها طی ادوار مختلف، اشکال مختلف و انواع متعددی به خود گرفته اند که قراردادهای الکترونیکی یکی از انواع جدید آن هاست؛ گسترش روزافزون اینترنت و ابزار ارتباط جمعی و میل جوامع به تسهیل امور قراردادی من-جمله بیع از اصلی ترین عوامل رشد این نوع از قراردادهاست. مبحث زمان و مکان در تشکیل قراردادهای الکترونیکی هم عنوان جدیدی است که به دنبال این تحول، بیشتر مطرح شده و مورد بررسی قرار گرفته است. بهره مندی از این نوع قرارداد ها هم نیازمند آگاهی از مفاهیم اولیه و کاربردی است. سوال مطرح شده در این مقاله این می باشد که زمان و مکان در تشکیل قراردادهای الکترونیکی چه نقشی دارد؟ که به روش توصیفی-تحلیلی بدان پاسخ خواهد داد. باتوجه به مطالب فوق الذکر باید گفت که قراردادهای الکترونیکی در واقع نوعی از بروز رسانی شده قراردادهای معمول هستند با ابزاری متفاوت، زیرا که بسیاری از ارکان مورد پذیرش در قراردادها مقبول قراردادهای الکترویکی نیز هست.