مرتضی ترکمن

به دلیل نقش کشاورزی راهبردی استان فارس در ایران، در این پژوهش وضعیت اقتصادی فعالیت های زراعی و دامی این استان با استفاده از الگوی برنامه ریزی ریاضی مثبت تا سال 2100 شبیه سازی شده است. برای این منظور از سناریوی انتشار متعادل گازهای گلخانه ای IPCC-2013 با توجه به شرایط اجتماعی- اقتصادی منطقه استفاده شد. این مطالعه طی یک دوره 28ساله (1394-1366) و با انتخاب سال 1388 به مثابه سال پایه انجام شده است. انتخاب سال 1388 به دلیل فاصله زمانی مناسب این سال نسبت به شروع و پایان دوره و همچنین شرایط خاص تولید و واردات در این سال بوده است. براساس نتایج به دست آمده سطح زیر کشت محصولات زراعی کل با کاهش 017/0درصدی نسبت به سال پایه (1388) به 388/1 میلیون هکتار در سال 2100 خواهد رسید. با توجه به نتایج، سطح زیر کشت گندم 8/1، جو 4/0، صیفی جات 4/1 و حبوبات 2/1 درصد افزایش و درمقابل سطح زیر کشت محصولات سیب زمینی 9/4، پیاز 8/5، چغندرقند 8/5 و پنبه 3/3 درصد کاهش داشته است؛ همچنین گندم، برنج، حبوبات، صیفی جات و سبزیجات به ترتیب به میزان 43/28، 34/25، 8/12، 67/24 و 6/10 درصد و سیب زمینی، پیاز، گوجه فرنگی، قند و شکر، پنبه، گوشت قرمز، شیر، گوشت مرغ و تخم مرغ به میزان 8/27، 45/25، 22/28، 27/23، 8/19، 45/39، 23/18، 54/36 و 45/27 درصد افزایش قیمت خواهند داشت. در یک جمع بندی کلی می توان بیان کرد افزایش سطح زیر کشت در آینده بیشتر متوجه محصولات گندم، جو و حبوبات است؛ بنابراین سیاست گذاری های بخش کشاورزی باید بر این محصولات متمرکز باشد.