فرید کریمی حاجی خادمی

پیشرفت ارتباطات و فناوری اطلاعات، به ویژه آموزش آنلاین در بستر اینترنت شیوه ای نوین را در فرایند آموزش و یادگیری ایجاد کرده است. آموزش الکترونیکی، نظام آموزش نوینی است که در آن تمامی روند آموزش و یادگیری به وسیله فناوری اطلاعات و ارتباطات صورت می گیرد. یادگیری آنلاین به این معنی است که هر نوع آموزش و یادگیری که از طریق اینترنت و به صورت الکترونیکی انجام شود اطلاق می گردد. مبحث یادگیری الکترونیکی، آموزش الکترونیکی یا مدرسه مجازی در طول سال های اخیر به عنوان یکی ازکاربرد های مهم فناوری جدید اطلاعات و ارتباطات در جهان مطرح بوده است. اصطلاح ((یادگیری الکترونیکی)) به عنوان یک مفهوم کلی طیف گسترده ای از کابردها ، فرایندها ، و اصطلاحاتی از قبیل ((یادگیری وب محور)) ، (( یادگیری رایانه محور)) ، (( یادگیری شبکه ای)) ، (( کلاس مجازی)) ، و (( همکاری الکترونیکی)) را پوشش می دهد. هدف این مقاله بررسی مولفه های نظام آموزش مجازی و اثر بخشی آن بر یادگیری فراگیران و به ویژه دانش آموزان است که به تببین و توصیف زیرساخت های آموزش مجازی و تحلیل آن ها با استفاده از منابع کتابخانه ای و مقالات علمی- پژوهشی می پردازد.

حضور زن در جامعه از موضوعات بحث برانگیز عصر مدرن است که از دو رویکرد به زن؛ یعنی رویکرد سنتی و رویکرد مدرن و نقش و تأثیرگذاری آن در جامعه برخاسته است. هویت نیز جزئی انفکاک ناپذیر از وجود هر انسانی است که مفهومی جامعه شناختی است و دربرگیرنده فرآیندهای معناسازی و مفهوم بخشی براساس یک ویژگی فرهنگی و به هم پیوسته به انسان است. مسأله زن و نقش ها و موقعیت های فردی و اجتماعی او و باید و نبایدهای مربوط به آن یکی از موضوعات و مؤلفه های بسیار مهم در ادبیات معاصر است و با توجه به مؤلفه هایی چون زمینه، بطن فرهنگی و اجتماعی داستان ها، موازین و مؤلفه های حاکم بر مکتب ها و جریان های داستانی داستان نویسی و نوع نگاه و تجربه های فکری و اجتماعی هر نویسنده نقش و هویت زن در داستان ها شکل های مختلفی می تواند داشته باشد از این میان نقش زن در داستان های هوشنگ گلشیری با توجه به جایگاه مهم و اثرگذار او در داستان معاصر از اهمیت خاصی برخوردار است و شاخصه سبکی و فکری تقابل این موضوع در دو جریان ایرانی سنتی و ایران مدرن بسیار قابل توجه است. داستان های هوشنگ گلشیری با توجه به جایگاه مهم و اثرگذار او در داستان معاصر، از اهمیت خاصی برخوردار است و مشخص کننده شاخصه فکری این نویسنده در سیر داستان نویسی معاصر است.