مهدیه پارسا

یکی از موضوعات و نیازهای مهم هر جامعه برای قشرهای مختلف به ویژه جوانان، نشاط اجتماعی است. نشاط اجتماعی با متغیرهای مختلفی در ارتباط است و به کاهش بسیاری ازآسیب ها و معضلات جامعه کمک میکند مسلماً تدوین برنامه های ارتقای سلامت در جامعه، بدون توجه به زمینه های اجتماعی و فرهنگی جامعه مورد نظر به راهکارهای غیرکارآمد منجر می گردد . تحقیق حاضر به منظور سنجش میزان عوامل مؤثر نشاط و سلامت اجتماعی در بین جوانان شهر درجزین و ارائه راهکارهای افزایش آن انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد بین 15 تا 45 ساله شهر درجزین تشکیل می دهند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از طریق پرسشنامه ها، در این پژوهش از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. سپس در آمار تحلیلی این پژوهش ابتدا به بررسی وضعیت کیفیت نمونه گیری با استفاده از نرم افزار spss پرداخته شده است. به منظور بررسی رابطه بین متغیر ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج نشان داد که همبستگی بین سلامت اجتماعی و شادکامی 0.373 است و در سطح 01/0 معنادار است. همچنین از متغیر سلامت اجتماعی ، مولفه مشارکت اجتماعی بیشترین ارتباط را با متغیر شادکامی (01/0 > p و 250/0 =r) دارد. بنابراین با احتمال 99 درصد میتوان گفت که بین سلامت اجتماعی و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد همچنین بین میانگین سلامت اجتماعی در مناطق مورد مطالعه، تفاوت معناداری وجود دارد و مشخص گردید بین میزان سرمایه اجتماعی و میزان نشاط اجتماعی و بین میزان بهره مندی از وسایل ارتباط جمعی و میزان نشاط اجتماعی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد و معلوم شد بین میانگین شادکامی در مناطق مورد مطالعه، تفاوت معناداری وجود دارد.