نازنین مکوندی

آزار جنسی در محیط کار، از جمله پدیده های مخرب اجتماعی در سازمان بوده که به دلایل متعددی در جامعه ی سازمانی ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم آزار جنسی و استرس شغلی بر بروز رفتار غیرکارکردی شامل غیبت و جابجایی، با در نظر گرفتن نقش واسطه ای (میانجی) فرسودگی شغلی انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها همبستگی- علی بوده و حجم نمونه با محاسبات آماری حداقل 273 و روش نمونه گیری خوشه ای تعیین گردید. ابزار سنجش متغیرها و گردآوری داده ها پرسش نامه بوده که روایی آن توسط خبرگان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ بررسی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از روش های همبستگی دو متغیری و مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS بهره گیری شد. نتایج نشان دادند آزار جنسی و استرس شغلی هم به طور مستقیم و هم با واسطه فرسودگی شغلی بر قصد جابجایی و غیبت تأثیر معنی داری دارند.