محمدعلی قره

هدف از انجام این پژوهش، بررسی مؤلفه­های خودتوصیفی بدنی مربیان زن نخبه آمادگی جسمانی کشور بود. به همین منظور پرسشنامه 70 گویه­ای خود توصیفی بدنی ساخته شده توسط مارش و همکاران (1994) در اختیار 83 مربی زن نخبه ایروبیک و آمادگی جسمانی سراسر کشور قرار گرفت. روایی ابزارهای مذکور توسط متخصصین و پایایی آن­ها نیز در یک مطالعه مقدماتی مورد ارزیابی قرار گرفته و آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اضطراب بدنی اجتماعی 0/92 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های کولموگروف اسمیرنف، یو من ویتنی، کروسکال­والیس، t گروه­های مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون استفاده شد. بر اساس یافته­های پژوهش، بین میانگین نمره خود توصیفی بدنی (F=3/082, p=0/021) و همچنین خرده مقیاس­های لیاقت ورزشی، قدرت، استقامت چربی بدن و عزت نفس مربیان زن نخبه ایروبیک کشور به تفکیک تعداد جلسات تمرین منظم آنان در هفته تفاوت معنی­دار وجود دارد (0/05>p). بین مربیان متأهل و مجرد در خرده مقیاس های ظاهر بدنی و چربی بدن تفاوت معنی­دار وجود داشته (0/05>p) و میانگین نمره مربیان مجرد در این دسته از مؤلفه­ها بیشتر است. به طور کلی یافته­های این پژوهش بر نقش کلیدی مؤلفه­های خود توصیفی بدنی مربیان زن نخبه ایروبیک و آمادگی جسمانی کشور تأکید می­ورزد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه­ هوش سازمانی و مولفه های آن با عملکرد شغلی در مدیران تربیت بدنی و هیأت های ورزشی شهر اهواز بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران تربیت بدنی وهیأت های ورزشی شهر اهواز بود که برای انتخاب نمونه تعداد 108 نفر از جامعه مذکور به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه هوش سازمانی آلبرخت و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون استفاده گردید. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده گردید. آزمون فرضیه تحقیق درسطح (0/05= α) نشان داد که بین تک تک مؤلفه­های هوش سازمانی (بینش اشتراک، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه ، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد) با عملکردشغلی مدیران رابطه معنی داری وجود دارد.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه مهارت های روانی، اعتماد به نفس و تفسیر اضطراب در ورزشکاران مهارت های باز و بسته بوده است. جامعه تحقیق حاضر را ورزشکاران نخبه شهر تبریز (131 ورزشکار) که سابقه بیش از 5 سال فعالیت حرفه ای داشتند، تشکیل دادند. تعداد 84 ورزشکار مهارت های باز و 32 ورزشکار مهارت های بسته به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان گروه نمونه(116 ورزشکار) انتخاب شدند. از پرسشنامه های CSAI-2 (اضطراب تنی، شناختی و اعتماد به نفس) و ) OMSAT-3سه مهارت روانی پایه، روان تنی و شناختی) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از تحلیل واریانس چندگانه، برای مقایسه ورزشکاران مهارت های باز و بسته از نظر مهارت های روانی، شدت و تفسیر اضطراب و تحلیل رگرسیون چند متغیره، برای رابطه بین مهارت های روانی و شناختی و اضطراب – اعتماد به نفس در سطح معنی داری در تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین مقادیر شدت اضطراب جسمی و اعتماد به نفس در ورزشکاران مهارت های باز در مقایسه با مهارت های بسته بالاتر است. به طور کلی، مهارت های روانی اعتماد به نفس، تصویرسازی و واکنش های استرس مهم ترین شاخص های پیشگو در تفسیر مثبت از اضطراب و اعتماد به نفس ورزشکاران در عملکرد بودند. همچنین رابطه بین مهارت های روانی و شدت اضطراب و اعتماد به نفس در ورزشکاران مهارت های باز و بسته متفاوت بود. با توجه به نتایج در مهارت های پایه اعتماد به نفس برای هر دو گروه در مهارت های روان شناختی، تمرکز برای مهارت های باز و تمرین ذهنی برای مهارت های بسته و در مهارت های روان - تنی واکنش های استرس برای هر دو گروه مهم ترین شاخص های پیش بین اضطراب و اعتماد به نفس بودند. روان شناسان ورزش می توانند از تعدادی از مهارت های روانی به منظور کمک به ورزشکاران در تفسیر اضطراب به عنوان تسهیل کننده استفاده کنند.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه عوامل انگیزشی مشارکت منظم دانشجویان در فعالیت-های بدنی به تفکیک جنسیت و خودکارآمدی تمرینی بوده است. به همین منظور، پرسشنامه انگیزه مشارکت (گیل و همکاران، 1983) و خودکارآمدی تمرینی به طور تصادفی در اختیار تعداد 187 دانشجو غیر تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد (100 دانشجوی پسر و 87 دانشجوی دختر) که دارای فعالیت بدنی منظم برای مدت بیشتر از 6 ماه بودند، قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس های انگیزه مشارکت و خودکارآمدی تمرینی به ترتیب با آلفای کرونباخ 92/0 و 72/0 مورد تأیید قرار گرفتند. دادههای به دست آمده به کمک آزمون های کولموگروف-اسمیرنف، یو مان ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهند، بین برخی از عوامل انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان دارای فعالیت بدنی منظم، مانند همراهی با گروه، آمادگی، رهایی انرژی، عوامل موقعیتی، توسعه مهارت و تفریح به تفکیک خودکارآمدی تمرینی بالا، پائین و متوسط تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0>P). بر پایه یافته ها، تداوم مشارکت ورزشی تحت شرایط مختلف با هر سطحی از مهارت، با برخی از عوامل انگیزشی مشارکت ورزشی دانشجویان به ویژه عوامل انگیزش درونی مرتبط است.

تأثیر مثبت ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی در ایجاد و حفظ سلامت جسمی و روانی انسان به اثبات رسیده، و این امر یکی از دلایل توجه روزافزون جامعه پزشکی به امر ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی شده است. با توجه به اینکه یکی از وظایف اصلی مسئولان بخش های پزشکی و بهداشت اجتماعی کشور ترویج فرهنگ پرداختن به ورزش های عمومی منظم برای کسب و ارتقاء سلامت است، بنابراین در این زمینه اطلاع داشتن از وضعیت پایه ای موجود برای برنامه ریزیهای آینده یک نیاز ضروری است. با توجه به این مسئله، در این مطالعه با تهیه یک پرسشنامه کامل، در 6 گروه از اقشار اجتماعی شهر مشهد شامل، فرهنگیان، پزشکان، کارمندان دولت، دانشجویان، مشاغل آزاد و زنان خانه دار، وضعیت ورزش و فعالیت فیزیکی مورد بررسی قرار گرفت. در هر گروه تعداد 100 نفر و در مجموع 600 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب نمونه ها به صورت خوشه ای از نواحی مختلف شهر مشهد صورت گرفت. طبق نتایج حاصله، 7/41 درصد از افراد مورد مطالعه، دارای برنامه مشخص ورزشی در زندگی بودند (1/34درصدخانم ها و 48درصدآقایان). عمده ترین ورزش انتخاب شده پیاده روی و کمترین آن ورزش های توپی و رزمی بوده است. در 3/32درصد از موارد ورزش ها به صورت روزانه و در 8/20درصد، در فواصل بیش از یک هفته صورت گرفته است و. فقط 3/7درصد از مردم به صورت حرفه ای به انجام ورزش پرداخته اند. اکثریت افراد ترجیح میدادند به صورت انفرادی و دور از فضاهای عمومیورزش کنند و اصلیترین موانع برای پرداختن به ورزش منظم، محدودیت زمانی و نداشتن انگیزه عنوان شده است.

ورزش همگانی در بین کشور ها از سال 1900 میلادی تاکنون با انگیزه های متفاوتی از جمله: تامین سلامت جسمی و روانی، غنی سازی اوقات فراغت، گسترش روابط اجتماعی، دور شدن از زندگی ماشینی، بازگشت به طبیعت، افزایش کارآیی، زمینه سازی برای رشد ورزش قهرمانی و توصیه پزشکان مورد توجه قرار گرفته است.در کشور ما ورزش همگانی از سال 1358 تحت عنوان ورزش محلات، آغاز و در سال 1362 به صورت تشکل قانونی تحت عنوان جهاد تربیت بدنی رسمیت یافت و رشد و گسترش آن به عنوان اولین وظیفه قانونی کلیه ارگان های ورزشی جمهوری اسلامی ایران تعیین گردید؛ لیکن به علت گرایش مدیران تربیت بدنی و رسانه های ورزشی به ورزش قهرمانی، تاکنون پژوهش جامعی در مورد وضعیت ورزش همگانی ایران انجام نگرفته است.ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل دو پرسش نامه مجزا و محقق ساخته برای آقایان و بانوان بود که برای ادارات کل تربیت بدنی 28 استان کشور ارسال شد و 21 استان اطلاعات شهرستان هایی که دارای هیات های ورزش همگانی بودند را در خصوص سن، میزان تحصیلات، رشته تحصیلی، شغل اصلی، سابقه ورزشی و سابقه خدمت روسا و تعداد مربیان، داوران، تاسیسات ورزشی، میران بودجه، تعداد شرکت کنندگان در هیات های ورزش همگانی و غیره هر شهرستان را در موعد مقرر جهت استخراج و تجزیه و تحلیل داده ها ارسال نمودند.روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی و پیمایشی است. داده های به دست آمده از طریق آمار توصیفی از جمله میانگین، انحراف استاندارد و آمار استنباطی نظیر آزمون نسبت و مقایسه میانگین ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد: که میزان حضور روسای هیات های ورزش همگانی در محل کار، برای آقایان 21 ساعت و بانوان 16 ساعت در هفته بوده است. 42 درصد مربیان و 49 درصد داوران تحت پوشش هیات های ورزش همگانی، دیپلم و زیر دیپلم بوده اند. درصد افرادی که در ایران تحت پوشش هیات های ورزش همگانی آقایان و بانوان ورزش می کنند 5.92 درصد جمعیت است که در مقایسه با 23 کشور جهان از همه کمتر بود، در مورد زمان تشکیل سازمان رسمی برای ورزش های همگانی، ایران در مقایسه با 20 کشور جهان در ردیف آخر قرار گرفته است.درصد شرکت کنندگان در ورزش همگانی ایران از قاره افریقا بیشتر و از سایر قاره ها کمتر بود. میانگین سرانه پرداختی از طرف فدراسیون ورزش های همگانی در سال 1382 برای آقایان 48462 ریال و برای بانوان 12690 ریال در سال است و 99 درصد هیات های ورزش همگانی)آقایان و بانوان( هیچ گونه پژوهشی در زمینه ورزش های همگانی انجام نداده، 88 درصد هیات های ورزش همگانی نیز جهت افزایش آگاهی مردم هیچ گونه سخنرانی نداشته اند و سطح تحصیلات 65 درصد از روسای هیات های ورزش های همگانی کشور، کمتر از کارشناسی است.