تأملی بر تأمین دلیل در دادرسی مدنی با نگاهی به حقوق فرانسه
آرشیو
چکیده
کسی در دادرسی پیروز می شود که بتواند وجود حق خویش را ثابت کند؛ اثبات حق نیز با ارائه دلیل ممکن است. پس کسی که حق داشته باشد اما نتواند آن را ثابت کند، در دادرسی بازنده است و نه تنها به حق خود نمی رسد، بلکه ممکن است ناچار شود هزینه های دادرسی طرف دیگر را هم پرداخت کند. پس فراهم آوردن دلیل قبل از ورود به دعوی کار خردمندان است. یکی از راه های دستیابی به دلیل استفاده از ابزار قانونی تأمین دلیل است. این روش در مواد ۱۴۹ تا ۱۵۴ قانون آیین دادرسی مدنی پیش بینی شده است. در این روش قانون گذار اجازه داده است که اشخاص برای حفظ دلایلی که بعدها در دادرسی و اثبات حق به آنان کمک می کند، از قوای عمومی استفاده نمایند. در این مقاله، هدف از تأمین دلیل، آیین تأمین آن، تکلیف و چگونگی جمع تأمین دلیل و حفظ بی طرفی دادگاه، دادگاه صالح و زمان درخواست تأمین دلیل، آثار تأمین دلیل و سپس ارزیابی ارزش اثباتی دلایل تأمین شده را با نگاه و روش دیگر مورد مطالعه قرار می دهیم. با توجه به اینکه نهاد تأمین دلیل از حقوق فرانسه اقتباس شده، سعی شده است حقوق فرانسه هم در حد نیاز مورد اشاره و استناد قرار گیرد.The Preservation of Evidence by Comparative Study in French law
In judicial proceedings, success ultimately depends on the ability to prove one’s right, and such proof is only possible through the presentation of evidence. A claimant who possesses a valid right but fails to substantiate it not only loses the case but may also be compelled to bear the litigation costs of the opposing party. It is therefore a matter of prudence to secure evidence prior to initiating a lawsuit. One of the principal legal tools for this purpose in Iranian law is the preservation of evidence, regulated under Articles 149–154 of the Code of Civil Procedure. This mechanism empowers individuals to request the intervention of judicial authorities in order to safeguard evidence that may later serve to establish their claims. This article explores the objectives of preservation of evidence, the procedural framework governing its application, the duty of courts to maintain impartiality while ordering such measures, the competent jurisdiction and timing of requests, and the legal effects and evidentiary weight of preserved material. Given that the Iranian institution of preservation of evidence was inspired by French law, the study also provides comparative references to the French legal system, highlighting similarities and divergences where relevant.
تبلیغات
