راویان سلیم بن قیس و برخی از ابهامات و اشکالات پیش رو
آرشیو
چکیده
در نوشته ها و مقالات مختلف، درباره اهمیت کتاب های منسوب به سلیم بن قیس، مطالبی ذکر شده است. برخی عناوین اهمیت زا برای این اثر عبارت اند از: الف. قدمت تاریخی کتاب؛ ب. صحابی خاص بودن شخص سلیم؛ ج. بی واسطه بودن برخی از احادیث سلیم؛ د. تأییدیه امامان معصوم(ع) بر نسخه هایی از کتاب های سلیم؛ ه . دربرداشتن مطالب ویژه، منحصربه فرد و شاذ. بنابراین، ازآن جاکه کتاب منسوب به سلیم بن قیس، یک کتاب حدیثی متقدم است، لازم است تمام ابعاد پیرامون این کتاب بررسی گردند. مقاله پیش رو، متکفل بررسی وضعیت راویان سلیم بن قیس و کتاب وی و برخی از ابهامات و اشکالات پیرامون آن می باشد. در نتیجه بررسی های این پژوهش، مشخص شد که فقط شخص ابان بن ابی عیاش راوی مستقیم روایات سلیم می باشد و همه احادیث سلیم خبر واحدند. همچنین، وضعیت راویان کتاب و احادیث سلیم بن قیس، یعنی ابن اذینه و معمر بن راشد روشن نیست و ابهامات جدی درباره ارتباط این دو شخصیت با کتاب سلیم وجود دارد. نیز اگر از اسناد و طرق جعلی یا تعویض شده برای احادیث سلیم صرف نظر کنیم، غالب راویان واسطه ای اسناد احادیث منسوب به سلیم، افراد مهمل، مجهول، ضعیف و یا از غلات شیعه می باشند.The Narrators of Sulaym ibn Qays and Some Associated Ambiguities and Challenges
Numerous writings and articles have discussed the significance of the works attributed to Sulaym ibn Qays. Factors contributing to the perceived importance of this text include its historical antiquity, Sulaym’s (Sulaym) status as a close companion (Saḥābī Khāṣ) of key figures, the directness of some of its narrations (Aḥādīth), reported endorsements by the Imams for certain versions of his books, and its inclusion of unique or rare content. Given that the book attributed to Sulaym ibn Qays (Kitāb Sulaym ibn Qays) is considered one of the earliest hadith compilations, a comprehensive examination of all aspects surrounding it is warranted. This article critically investigates the status of the narrators (ruwāt) of Sulaym ibn Qays and his book, as well as some of the ambiguities and challenges associated with them. The findings indicate that only Abān ibn Abī ʿAyyāsh is the direct transmitter of Sulaym’s narrations, and all of Sulaym’s aḥādīth are thus solitary reports (khabar al-wāḥid). The status of other narrators linked to the book, such as Ibn Udhayna and Maʿmar ibn Rāshid (Maʿmar ibn Rāshid), remains unclear, with serious ambiguities regarding their connection to Sulaym’s work. Furthermore, disregarding fabricated or altered transmission chains (Asnād), most of the intermediary transmitters in the Asnād of narrations attributed to Sulaym are either unknown (majhūl), unreliable (ḍaʿīf), weak, or associated with extremist Shīʿī groups (ghulāt).
تبلیغات
