بررسی و نقد فقهی- حقوقی نظریه لزوم جدایى زن یا مردِ مسلمان شده از همسر اهل کتاب و کافرِ خود
آرشیو
چکیده
یکى از قوانین نکاح در فقه و حقوق اسلامى، تطابق دین زوجین است. بر همین اساس، مشهور فقها، نکاح دائمى مسلمان با اهل کتاب و نکاح دائمى و موقت با کافر را جایز نمى دانند. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که: «اگر فرد کتابى یا کافر، مسلمان شد، نکاح وی باقى است یا باید از همسر خود جدا شود». مشهور فقهای معاصر در مورد اهل کتاب، به بقاى نکاح، حکم کرده اند، اما در مورد کافر، حکم به جدایى داده اند. از رهگذر تحلیل های انجام شده، می توان دیدگاه دیگری را که حائز اهمیت باشد، برگزید. پژوهش حاضر با واکاوى ادله و تبیین و برداشت صحیح از روایات و همچنین دیدگاه مشهور قدما، به بیان نوآوری های دیدگاه جدید در این مسأله می پردازد. این نوشتار، یک پژوهش توصیفی - تحلیلی است. یافته این پژوهش، آن است که دیدگاه برگزیده نسبت به فتواى مشهور معاصران، ترجیح داشته و با لسان روایات، همخوانى بیشتری دارد. در قوانین ایران نیز هرچند به صراحت در خصوص این مسأله، مقرره ای بیان نشده است، طبق اصل 167 قانون اساسی، باید به فقه و فتوای معتبر فقها مراجعه کرد. روشن است که با استناد به منابع فقهی معتبر یا فتاوای فقهایی که استدامه نکاح زن مسلمان با کتابی یا کافر را بدون اشکال می دانند، مانع حقوقی یا فقهی برای این دیدگاه، وجود نخواهد داشت.A jurisprudential-legal review and critique of the theory of the necessity of a Muslim woman or man’s separating from their unbeliever spouse
One of the marriage laws in Islamic jurisprudence pertains to the compatibility of the spouses' religious beliefs. In accordance with this principle, esteemed jurists do not deem a permanent marriage between a Muslim and the People of the Book, or a permanent or temporary marriage with an unbeliever, as permissible. The central inquiry of this research is: "If an individual from the People of the Book or an unbeliever embraces Islam, is their existing marriage still valid, or are they required to separate from their spouse?" While contemporary jurists advocate for the continuity of marriage with People of the Book, they endorse separation in the case of an unbeliever. Through the conducted analyses, an alternative perspective of significance emerges. This study, employing a descriptive-analytical approach and drawing upon evidence, interpretation of narrations, and the viewpoints of ancient scholars, explores innovations in this matter. The research findings demonstrate a preference for the selected perspective over the prevailing contemporary fatwa, as it aligns more closely with the language of the narrations. Although Iranian laws do not explicitly address this issue, Article 167 of the Constitution mandates reference to valid jurisprudential opinions from qualified jurists. It is evident that, relying on authoritative jurisprudential sources or fatwas endorsing the continuation of marriage between a Muslim woman and a person of the People of the Book or an unbeliever, there will be no legal or jurisprudential obstacle to this viewpoint.
تبلیغات
