تحلیل نقش منشور سازمان ملل متحد در شکل گیری حقوق بین الملل کشورهای توسعه یافته و حقوق بین الملل کشورهای در حال توسعه
آرشیو
چکیده
مابین سال های 1938 تا 1945 که جنگ جهانی دوم در حال بلعیدن صلح و امنیت بین المللی بود و متفقین مشغول مقابله با تجاوزات ارتش ورماخت آلمان، دولت فاشیسم ایتالیا و جنگ طلبان ژاپنی بودند کنفرانس هایی با عناوین منشور آتلانتیک، اعلامیه ملل متحد، کنفرانس یالتا و سانفرانسیسکو و مسکو در حال برگزاری بود تا ضمن اتخاذ سیاست های مشترک بین المللی برای مقابله با متجاوزین مزبور در تدارک تشکیل سازمانی جهانی باشند که هم پاسدار صلح و امنیت بین المللی باشد و هم از حقوق فاتحین جنگ جهانی دوم به طرق مختلف بویژه حق وتو حمایت و حفاظت کند و چنین نیز شد و منشوری تصویب شد که مواد مصوب در آن در تعارض با یکدیگر بودند اما چون منافع ابرقدرت ها را تامین می کرد عملاً نقش قانون اساسی جامعه بین المللی را ایفا کرده و به معیار صلح طلبی دولت ها مبدل شد. در عین حال نابرابری در حقوق و مزایا موجب شد که کشورها علیرغم پایان جنگ جهانی دوم در زمینه سیاسی چندان اعتمادی به این نهاد بین المللی نداشته و همکاری چندانی با آن نداشته باشند ضمن آنکه بسیاری از مصوبات این سازمان بین المللی از ویژگی توصیه ای برخوردار گردید و این تصور بوجود آمد که منشور در تفکیک نظام حقوق بین الملل به دو شکل نظام حقوق بین الملل کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه کاملاً موفق بوده و با این وصف به نظر می رسد که برخی از کشورها پایبند تعهدات و مسئولیت در قبال جامعه بین المللی نبوده و دیگر کشورها بایستی به تمام تعهدات و مسئولیت های بین المللی عامل بوده و مطیع بی قید و شرط منشور باشند.Analysis of the role of the United Nations Charter in the formation of international law of developed countries and international law of developing countries
Between 1938 and 1945, when World War II was devouring international peace and security, and the Allies were busy confronting the aggressions of the German Wehrmacht, the Italian fascist government, and the Japanese warmongers, conferences titled the Atlantic Charter, the United Nations Declaration, the Yalta Conference, and the San Francisco and Moscow Conferences were being held to adopt common international policies to confront the aforementioned aggressors, and to prepare for the formation of a world organization that would both safeguard international peace and security and protect the rights of the victors of World War II in various ways, especially the right of veto. And so it was, and a charter was approved whose articles were in conflict with each other. However, since it secured the interests of the superpowers, it practically played the role of the constitution of the international community and became the standard for states' pacifism. At the same time, inequality in rights and benefits caused countries to have little trust in this international institution in the political field, despite the end of World War II, and to have little cooperation with it. In addition, many of the resolutions of this international organization had a recommendatory nature, and the impression was created that the Charter was completely successful in separating the international legal system into two forms: the international legal system of developed countries and the international legal system of developing countries. However, it seems that some countries are not committed to their obligations and responsibilities towards the international community, while other countries should be agents of all international obligations and responsibilities and unconditionally obey the Charter.
تبلیغات
