تجلی جنبش حقوق طبیعت در نظام های حقوقی داخلی و رویه قضایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تا می 2023، بیش از 180 مقرره مصرح در قوانین اساسی و عادی، سیاست های نظارتی و احکام دادگاه ها در بیش از 30 کشور، حقوق طبیعت یا شخصیت حقوقی طبیعت را به رسمیت شناخته اند. نگاهی کلی به تجارب این کشورها نشان می دهد که هرچند نحوه نهادینه کردن رویکرد زیست بوم محور جنبش حقوق طبیعت با باورهای هنجاری فلسفه حقوق زمین مطابقت دارد اما آنها به پرسش های هنجاری کلیدی پاسخ های متفاوتی می دهند، مانند اینکه کدام یک از مؤلفه های طبیعت دارای حقوق هستند، چه حق هایی باید به رسمیت شناخته شوند، چه شخص یا اشخاصی می توانند به نمایندگی از طبیعت اظهارنظر یا از آن دفاع کرده یا از جانب طبیعت اقدام به اقامه دعوا کنند. در این زمینه از مقایسه روش های متفاوت اتخاذشده در پنج کشور، اکوادور، بولیوی، ایالات متحده آمریکا، نیوزیلند و کلمبیا این نتیجه حاصل می شود که تنوع نظام های حقوقی داخلی و ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هریک از این کشورها، الهام بخش دو الگوی اصلی برای حرکت به سمت هنجارهایی زیست بوم محور بوده است. با وجود این، در برخی موارد، تعریف یا دامنه شمول حق ها، در هر دو الگو، نسبتاً مبهم باقی مانده اند که به نوبه خود می تواند حمایت مؤثر از این حقوق را در عمل با چالش مواجه کند.The Manifestation of the Nature Rights Movement in Domestic Legal Systems and Judicial Practices
As of May 2023, more than 180 provisions declared in constitutional and ordinary laws, regulatory policies, and court rulings in over 30 countries have recognized the rights of nature or the legal personality of nature. A general look at the experiences of these countries shows that although the way of institutionalizing an ecosystem-centered approach aligns with the normative beliefs of Earth jurisprudence, they provide different answers to key normative questions, such as which components of nature have rights, which rights should be recognized, and who can represent nature, advocate for it, or initiate legal actions on its behalf. In this regard, a comparison of the different methods adopted in five countries—Ecuador, Bolivia, the United States, New Zealand, and Colombia—reveals that the diversity of domestic legal systems and the political, social, and cultural structures of each of these countries has inspired two main models for moving towards ecosystem-centered norms. Nevertheless, in some cases, the definition or scope of rights in both models remains relatively ambiguous, which can, in turn, challenge the effective protection of these rights in practice.
تبلیغات
