بررسی اثرات دستیابی به امکانات و خدمات شهری بر حس تعلق مکانی در سکونتگاه های روستایی پیراشهری اهواز (مطالعه موردی: روستای ام الطمیر) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امروزه بسیاری از انسان ها به دلیل عدم وابستگی به مکان زندگی شان، دائم در حال جابجایی و تغییر مکان از جایی به جای دیگر هستند. یکی از دلایل عمده این امر، عدم احساس تعلق ساکنان نسبت به محیط اطراف خود می باشد. ایجاد حس تعلق به مکان باعث می شود که شخص به مرورزمان ارتباط نزدیکی با محل زندگی برقرار کند و درنهایت خود را متعلق به محیط و جزئی از آن بداند. پژوهش حاضر به بررسی اثرات دستیابی به امکانات و خدمات شهری بر حس تعلق مکانی در سکونتگاه های روستایی پیراشهری اهواز (مطالعه موردی: روستای ام الطمیر) پرداخته است. نوع تحقیق کاربردی با ماهیت توصیفی و تحلیلی است، روش جمع آوری داده ها میدانی و کتابخانه ای بوده است روش نمونه گیری به صورت تصادفی و جامعه آماری ما ساکنان روستای موردمطالعه بود که با استفاده از فرمول کوکران 356 نفر حجم نمونه انتخاب شد، روش تجزیه وتحلیلی نیز مبتنی بر روش های کمی تصمیم گیری چندمعیاره با کاربست مدل مارکوس جهت رتبه بندی خدمات و امکانات شهری با مؤلفه های حس تعلق مکانی بود و همچنین جهت آزمون فرضیه ها از ضریب پیرسون در نرم افزار SPSS. 26 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین دسترسی به خدمات شهری و حس تعلق مکانی در منطقه موردمطالعه ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. زیرساخت های اساسی، خدمات بهداشتی و درمانی و خدمات آموزشی بیشترین تأثیر را بر حس تعلق مکانی ساکنان داشته اند. این یافته ها اهمیت توجه به توسعه متوازن خدمات و امکانات شهری و ایجاد فضاهای تعاملی را در برنامه ریزی های آتی برای سکونتگاه های روستایی پیراشهری، به ویژه روستای موردمطالعه، برجسته می سازد. توصیه می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان به این عوامل توجه ویژه ای داشته باشند تا از این طریق به تقویت حس تعلق مکانی، بهبود کیفیت زندگی و درنهایت توسعه پایدار این مناطق کمک کنند.Investigating the effects of access to urban facilities and services on the sense of place attachment in suburban rural settlements of Ahvaz (Case study: Umm Al-Tamir Village)
Today, many individuals frequently relocate and change their living environment due to a lack of attachment to their surroundings. One of the main reasons for this phenomenon is the absence of a sense of place attachment among residents. Developing a sense of place attachment enables individuals to gradually establish a deeper connection with their living environment and ultimately perceive themselves as an integral part of it. This study examines the effects of access to urban facilities and services on the sense of place attachment in the suburban rural settlements of Ahvaz, focusing on the case of Umm Al-Tamir Village, Ahvaz. The research is applied in nature and adopts a descriptive-analytical approach. Data collection was conducted through both fieldwork and library studies. The sampling method was random, and the statistical population consisted of the residents of the studied village. Using Cochran's formula, a sample size of 356 individuals was determined. Data analysis was conducted using quantitative multi-criteria decision-making methods, employing the MARCOS model to rank urban services and facilities based on place attachment components. Additionally, Pearson’s correlation coefficient was used to test the hypotheses via SPSS software (version 26). The results indicate a significant and positive relationship between access to urban services and the sense of place attachment in the studied area. Basic infrastructure, healthcare services, and educational facilities had the most substantial impact on residents' sense of place attachment. These findings underscore the importance of balanced development of urban services and facilities and the creation of interactive spaces in future planning for suburban rural settlements, particularly Umm Al-Tamir Village. It is recommended that policymakers and planners focus on these factors to strengthen the sense of place attachment, improve the quality of life, and ultimately contribute to the sustainable development of these areas
تبلیغات
