چکیده

در آموزه های اسلامی، شاگردان حضرت عیسی(ع) با عنوان «حواریون» شناخته می شوند. قرآن کریم پنج بار از آنان نام برده و دست کم در شش آیه به آنان اشاره کرده است. با توجه به جایگاه محوری حواریون در دین مسیحیت، بررسی دیدگاه اسلام درباره آنان می تواند در تعاملات بینادینی و نقد کتاب مقدس نقش بسزایی داشته باشد. ازآنجاکه قرآن منبع اصلی آموزه های اسلامی است و فهم آن متکی بر تفاسیر مفسران می باشد، این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و شیوه توصیفی، پس از مروری کوتاه بر شخصیت دوازده شاگرد مسیح در کتاب مقدس، به بررسی دیدگاه های مفسران قرآن درباره حواریون می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که اتفاق نظری واحد در این زمینه وجود ندارد؛ برخی مفسران احتمال نبوت آنان را مطرح کرده اند، درحالی که برخی دیگر در اصل ایمان آنان تردید نموده اند. بااین حال، دیدگاه غالب، نگاهی مثبت به حواریون است؛ آنان اگرچه به مقام نبوت و عصمت نرسیده اند، اما به عنوان برگزیدگان از میان پیروان حضرت عیسی(ع) مورد پذیرش قرار گرفته اند.

The Character of the Disciples (Hawariyun) from the Perspective of Sunni and Shia Commentators

In Islamic teachings, the disciples of Prophet Jesus (PBUH) are referred to as “Hawariyun.” The Holy Quran mentions them five times and references them in at least six verses. Given their central role in Christianity, examining the Islamic perspective on the disciples can significantly contribute to interfaith dialogue and Biblical critique. As the Quran is the primary source of Islamic teachings and its interpretation relies on commentators, this study utilizes library-based research and a descriptive approach. After a brief review of the twelve disciples in the Bible, it explores various Quranic commentaries on the Hawariyun. The findings indicate no unanimous opinion; some commentators suggest they might have been prophets, while others question their faith. Nevertheless, the dominant view regards them positively: though they did not attain prophethood or infallibility, they were recognized as the chosen followers of Jesus (PBUH).

تبلیغات